به گزارش روابط عمومی انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی، نشست ایجاد ارزش افزوده و تامین مواد اولیه در صنایع پایین دستی و مکمل کشور و مدیریت صادرات مواد خام، روز گذشته 19 بهمن ماه سال جاری در طبقه ششم اتاق بزارگانی ایران برگزار شد.

پدرام سلطانی، عباسعلی متوسلیان، مهدی پورقاضی، سعید ترکمان، شیبانی، علی لشگری، رضا زاده، مهدوی و... برخی از حاضران در این نشست بودند.

فشار برای تعطیل کردن جلسه ها/ ضرورت ریل گذاری برای نجات صنایع تکمیلی

بر اساس این گزارش در ابتدای این نشست پدرام سلطانی نایب رئیس اول اتاق بازرگانی ایران با ارائه پاورپوینتی با موضوع،  مدیریت سوق دادن تولید مواد اولیه به سمت صنایع مکمل داخلی در کشور چین و بیشینه کردن ارزش افزوده، گفت: کشور چین رشد دو رقمی در اقتصاد داشته است، این کشور چه مسیری را پیموده و صنایع خود را چگونه تقویت کرده و با چه روشی حمایت های خود را در حوزه صنایع مکمل و پایین دستی سوق داده است؟

وی ادامه داد: چین در سال 1994 اصلاحات مالیاتی انجام داد و نظام مالیات ارزش افزوده را به وجود آورد. این کشور برای کالای مصرف خانوار 13 درصد و برای بقیه 17 درصد را اعمال کرد. سرانجام با پیوستن به سازمان تجارت جهانی، معافیت مالیاتی در صادرات کالاهای خود را متوقف کرد. سپس در سال 2004 بعد از 10 سال تجربه اعمال مالیات ارزش افزوده، نظام چند نرخ مالیاتی ارزش افزوده را در صادارت خود اعمال کرد و 7 طبقه استرداد در نظر گرفت.

نایب رئیس اول اتاق بازرگانی ایران افزود: در مطالعات صورت گرفته در برخی جاها که تولید آثار زیست محیطی مخرب داشت، چین استرداد را حداقلی کرده است. البته نقصانی در سال 2008 ملاحظه می شود که به بحران جهانی اقتصادی مرتبط است و چین به صورت موقت میزان استرداد را افزایش و سپس آن را به قبل بازگردانده است.

وی گفت: چین برای افزایش انگیزه در صنایع پایین دستی، سیاست عدم استرداد را در پیش گرفته و همچنین برای این که تاثیری روی مصرف کننده نداشته باشد، تعرفه را کاهش داده است.

سلطانی در جمعبندی این جلسه گفت: ما در فرایند الحاق به سازمان تجارت جهانی قرار داریم و با پیوستن ایران به این سازمان،  تمام معایفت های مالیات بر درآمد حذف می شود. اکنون زمان را در اختیار داریم و باید ریل گذاری در صنایعی که مزیت بیشتری دارند انجام دهیم و آن را به سایر صنایع نیز تسری بدهیم.

وی با بیان این که اگر چه دو بند این بسته پیشنهادی هزینه هایی به پتروشیمی ها تحمیل می کند، گفت: اما بندهای 6 و 3،4،5 در مساعدت پتروشیمی ها است.

سلطانی تصریح کرد:  در حال حاضر توجیهی برای صنایع تکمیلی وجود ندارد و برای رهایی از مخاطرات، ریل گذاری امری ضروری است. هر مقدار ارزش افزوده پایین باشد، نوسانات نیز بیشتر است. صنعت پتروشیمی باید جذاب ترین در دنیا باشد و تنها اهرم آن نیز نرخ خورک است.

وی با اشاره به برخی فشارها برای تعطیلی این جلسه ها گفت: تنها راه حل این موضوع دور هم نشستن و رسیدن به یک اجماع دور میز است. برخی فشار می آورند که این جلسه ها را تعطیل کنیم و عده ای نیز عنوان می کنند که اتاق بازرگانی در این موضوع به دنبال رانت است.

وی در پایان پیشنهاد داد تا یک گزارش مقایسه ای بین نرخ فروش محصولات پتروشیمی در ایران با نرخ منطقه ای تهیه شود.

متوسلیان: اجرای قانون، راهکار نجات صنایع تکمیلی/ حمایت از بسته پیشنهادی اتاق

عباسعلی متوسلیان نماینده اتاق در شورای رقابت در این نشست، گفت: بنده  به نمایندگی از انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی و انجمن ملی صنایع پلاستیک ایران از برگزاری این جلسه و ارائه الگوی کشور موفقی مانند چین که فاقد منابع هیدروکربنی و منابع گاز هستند، قدردانی می کنم.

وی ادامه داد:  روش حل مشکلات به صورت ایرانیزه کردن و یا کدخدامنشی، از نظر ما مردود است. تمام بندهای بسته پیشنهادی که توسط اتاق بازرگانی ایران ارائه شده است مکمل یکدیگر هستند که اگر به صورت دقیق به آن توجه شود و بندهای آن به ترتیب اجرایی شوند، اهداف عالی را برای صنایع تکمیلی محقق می سازد.

متوسلیان با بیان این که صنایع تکمیلی در سال جاری و در مقاطعی مواد اولیه را تا 46 درصد بالاتر از فوب خلیج فارس خریداری می کردند، این پرسش را خطاب به پتروشیمی ها مطرح کرد که این چه نعمتی است که ما به این صورت از آن برخوردار شده ایم که تولیدکننده حتی در داخل کشور هم نمی تواند رقابت کند.

رئیس انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی، گفت: پتروشیمی ها همواره اظهار می کنند که با هم گفت و گو کنیم، بنده با سابقه 30 ساله و اطلاع از روند معاملات محصولات پتروشیمی از پی سی سی گرفته تا به امروز، مثالی در این زمینه ذکر می کنم، ما با هلدینگ خلیج فارس جلسه مشترک برگزار کردیم و توافق شد تا با معین کردن میزان پی وی سی در طول سال، آن را با قیمت روز خریداری کنیم؛ اما آنها به این توافق عمل نکردند.

متوسلیان در پایان عنوان کرد: برای رهایی و نجات صنایع تکمیلی از وضعیت موجود، راهکار  به جزاجرای  قانون وجود ندارد.

موضع پتروشیمی ها در خصوص بسته پیشنهادی

آن چه که از جلسه دیروز مشهود بود، نمایندگان پتروشیمی ها نسبت به بسته پیشنهادی اتاق بازرگانی، چندان موافق نبودند تا جایی که مهدوی دبیر کل انجمن کارفرمایان پتروشیمی از این بسته به عنوان «سنگ بزرگ، نشانه نزدن است» تعبیر کرد و خطاب به سلطانی گفت: این بسته را به چه کسی می خواهید ارائه دهید؟ چه کسی می خواهد آن را اجرایی کند؟ چنین مواردی نیاز به قانون دارد.

وی گفت: حتی اگر این بسته به دولت ارائه شود آنها بندهایی که در جهت منافع خود آنها است را پذیرفته و سایر بندها را رد می کنند.

سلطانی در پاسخ به این اظهارات عنوان کرد: این بسته پس از نهایی شدن در گام اول از طرف اتاق بازرگانی به دولت ارائه می شود و چنان چه از این مسیر امکان پذیر نشد، به صورت یک لایحه در مجلس شورای اسلامی مطرح و توسط نمایندگان مردم پیگیری می شود.

متن بسته پیشنهادی اتاق بازرگانی  ایران برای تکمیل و رقابت پذیر نمودن زنجیره ارزش صنایع کشور

مبتنی بر مزیت های تولیدی صنایع بزرگ ( به همراه بندهای پیشناد شده در جلسه 9 بهمن 95)

 مقدمه: موضوع تولید با رویکرد، حداکثر سازی حفظ و ایجاد ارزش افزوده تولید در داخل کشور، بیشینه سازی اشتغال صنعتی، افزایش بهره وری تولید و تقویت پایدار نرخ رشد اقتصادی در کشور و همچنین توسعه صادارت با رویکرد کاهش خام فروشی، مجموعه اهدافی است که مطمح نظر دولت های محترم و کلیه ارکان کشور است و باید نسبت به آن هر چه جامعتر، راهبردی تر و سریعتر اتخاذ تصمیم نمود.

این موضوع سه ذینفع اصلی دارد که هر یک به دنبال اهدافی هستند

1- بنگاه های بزرگ تولیدی (صنایع بزرگ): این صنایع نیاز دارند که خوراک (مواد اولیه) خود را با نرخ جذاب نسبت به رقبای خود در خارج از کشور دریافت نمایند، ضمن این که در خصوص سیاست های بازار و فروش خود درگیر مسائل تعزیرات و قیمت گذاری نباشند.

2- صنایع تکمیلی و پایین دستی (صنایع کوچک و متوسط): این صنایع انتظار دارند که از مزیت های کشور در منافع و ذخائر که به صورت خوراک به صنایع بزرگ تحویل می شود، بهره مناسب ببرند و قیمت مواد اولیه تولید این صنایع برای مصرف داخلی گرانتر از قیمت صادارتی مواد اولیه نباشد و آنها مرتب در چالش با صنایع بزرگ نباشند و بتوانند تولید رقابت پذیر با همتایان خارجی خود داشته باشند.

3- دولت: دولت ماموریت دارد که مشکلات محیط کسب و کار صنایع فوق را رفع نمایند و با هدف تحقق مولفه های مذکور در مقدمه، منافع ملی را بیشینه نماید ضمن این که منابع خود را مرتبا از درآمدهای نفتی به درآمدهای مالیاتی تبدیل نماید.

بسته پیشنهادی زیر می تواند منافع هر سه دینفع فوق را در مسیر بیشینه کردن منافع ملی تامین نماید:

معافیت مالیاتی صادارت مواد پایه پتروشیمی، پالایشی و فلزات پایه محدود شود.

مالیات ارزش افزوده در صادارت محصولات فوق به صورت پلکانی برقرار شود.

نرخ خوراک (اعم از گاز، مایع، لوبکات و در خصوص فلزات پایه حقوق دولتی و بهره مالکانه معادن و امثالهم) به صورتی تعیین شود که جذابترین نرخ در منطقه و سایر کشورهای رقیب باشد.

برای احداث واحدهای جدید پتروشیمی یا توسعه ظرفیت واحدهای فعلی تخفیف خوراکی به میزان 20 درصد برای مدت 5 سال در نظر گرفته شود.

نظام رگولاتوری برای حوزه نفت، پتروشیمی و سایر بخش هایی که انحصار دولتی یا قانونی وجود دارد طراحی و راه اندازی شود.

ساز و کاری برای تغییر خوراک پتروشیمی های مصرف کننده خوراک مایع، خوراک گاز با استفاده از تسهیلات ماده 12 تدارک دیده شود.

نظارت های تعزیری و تعیین قیمت و ورود سازمان حمایت از کل زنجیره صنایع فوق حذف شود.

تعرفه واردات محصولاتی که برای صنایع تکمیلی و پایین دستی داخلی مورد استفاده قرار می گیرد، حذف شود
مشوق های صادارتی (جایزه صادراتی، صادرکننده نمونه و...) برای صادارت مواد اولیه حذف شود و به صنایع مکمل و پایین دست تخصیص یابد.

ساز و کارهای تشویقی برای صنایع مادر و بزرگ، پیرامون کاهش آلایندگی، کاهش مصرف انرژی و گسترش استفاده از فناوری های نوین، ایجاد شود.