بعد از ارائه توضیحات توسط نمایندگان این شرکت، اعضای حاضر در جلسه نظرات، انتقادات و پیشنهادات خود را در خصوص پذیرش این قطعه و اضافه کردن طرح های نوآروانه به الزامات استاندارد 1-9119 مطرح کردند.

علت اصلی مخالفت اعضای حاضر در جلسه، تغییر در سطح مقطع داخلی این اتصالات ، عدم استفاده درست از چسب در قسمت غلاف و احتمال ایجاد نشتی، احتمال استفاده از لوله ها با ضخامت حداکثر یا دوپهن شده و ایجاد مشکل در نحوه اتصال در بخش غلاف دار ومواردی از این قبیل بود.

در نهایت اقای دکتر معصومی مشکلات پذیرش این قطعه را با ذکر موارد زیر عنوان کردند:

با توجه به عدم وجود منبع مشخصی جهت پذیرش و تایید این قطعه، اشکالات بسیاری از جمله عدم امکان صحه گذاری قطعه از روشهای بسیار کامل و دقیق تدوین کنندگان استانداردهای بین المللی، ناشناخته بودن حدود درست غلاف و متعلقات آن و موارد دیگری در بخش های مختلف وجود دارد. در بخش ابعادی باید کلیه جداول استاندارد 1-9119 با توجه به ابعاد این محصول تغییر کند و  طول غلاف، ضخامت غلاف، قطر داخلی مادگی 1، قطر داخلی مادگی 2 ( قطر داخلی غلاف) به علاوه روداری های این موارد، ضخامت فضای بین شیار و غیره در هر دو کاربرد B و BD در استاندارد تعریف و برای تمامی سایزها این مقادیر اضافه شود. لازم به ذکر است که  اضافه کردن تمامی این موارد تنها با استناد به اطلاعات یک تولید کننده و بدون داشتن مرجع معتبر امکان پذیر نخواهد بود.بنابراین معیاری برای پذیرش این قطعات وجود ندارد و این نوع محصول با طراحی خاص نباید براساس استاندارد 1-9119 نشانه گذاری شود.

در پایان جلسه به این شرکت پیشنهاد شد که با تدوین استاندارد پژوهش محور می توانند در راه استاندارد سازی این محصول جدید قدم بردارد. تولید محصولات جدید ساختمانی و استفاده از آن ها در ساختمان ها نیازمند تدوین استانداردهای جدیدی است که بسیاری از آنها حتی استاندارد بین المللی نیز ندارند .تدوین این استانداردها حداقل 1 تا 2 سال طول خواهد کشید و لازمه آن این است که برای این محصولات بیش از یک تولید کننده وجود داشته باشد و در آزمایشگاه های مختلف تست شده و فرایندهای اجرایی طی شود.