براساس گزارش جدید مک‌کینزی، کارکنان می‌خواهند سازمان‌ها با تمام‌شدن پاندمی کرونا بر انعطاف‌‌پذیری، پاداش‌دهی رقابتی و رفاه تاکید بیشتری داشته باشند. البته آنها نگران هستند که خواسته‌ها و نیازهایشان با نیازها و خواسته‌های کارفرماها هم‌خوانی نداشته باشد. در این شرایط، وقتی رهبران سازمانی دنیای پساپاندمی را تصویرسازی می‌کنند، باید با کارکنان خود ارتباط مداوم داشته باشند. سازمان‌هایی که سیاست‌ها و رویکردهای خاص‌تری برای محیط کار آینده تعریف کرده‌اند، شاهد افزایش رفاه و بهره‌وری کارکنان خود بوده‌اند.  گزارش مجمع جهانی اقتصاد در مورد «آینده مشاغل» نشان می‌دهد، اتوماسیون و کرونا شکل کار را بازتعریف کرده، بنابراین دنیا با سناریوی «اختلال دوگانه» مواجه است.

چهار موضوعی که از مطالعه در مورد آینده کار بیرون آمده‌اند، عبارتند از:

1- توازن بین کار و زندگی

بیش از نیمی از کارکنان گفته‌اند که می‌خواهند کار منعطف‌تری داشته باشند و مدل‌های دوگانه دورکاری-حضوری را از این به بعد هم تجربه کنند. این گزارش اشاره می‌کند که «مدل دوگانه می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا از استعدادهای کارکنان در هر جایی که هستند، بهره بیشتری ببرند. همزمان، هزینه‌های سازمان‌ کاهش می‌یابد و عملکرد آن تقویت می‌شود».

2- انعطاف‌پذیری

داده‌های مک‌کینزی نشان می‌دهد، در مدل دوگانه، بیشتر کارکنان ترجیح می‌دهند سه روز در هفته،‌ در خانه کار کنند و اگر این شرایط برای آنها فراهم نشود، آماده‌اند که سازمان خود را ترک کنند. بیش از یک‌چهارم افرادی که در نظرسنجی مشارکت داشتند، می‌گویند اگر سازمان آنها به شرایط کاری تمام وقت برگردد، ترجیح می‌دهند کارفرمای خود را تغییر دهند.

3- چشم‌انداز واضح

داشتن سیاست‌های قوی و قابل درک و انتقال واضح آنها بسیار مهم است. خیلی از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی گفته‌اند که نبود شفافیت در سازمان، باعث اضطراب آنها می‌شود. بیش از یک‌سوم پاسخ‌دهنده‌ها، نیز ساعات کاری و انتظارات واضح برای همکاری را جزو پنج اولویت خود عنوان کرده‌اند. ابزارها و ملزومات همکاری برای دورکاری نیز جزو موارد مهم بوده است.

4- تمرکز بر سلامت روان

خیلی از کارکنان، رفاه کاری را مهم می‌دانند، به‌طوری‌که بیش از سه‌چهارم پاسخ‌دهنده‌های نظرسنجی دانشگاه آریزونا گفته‌اند سلامت روان کارکنان، حالا به اولویت شماره یک‌شان تبدیل شده است. کارفرماها هم به این مساله واکنش نشان داده‌اند و بیش از نیمی از آنها می‌گویند استفاده از منابع شرکتی مرتبط با سلامت روان کارکنان را افزایش داده‌اند.  در گزارش مک‌کینزی آمده است: «اضطراب، عملکرد را ضعیف می‌کند، از رضایت شغلی می‌کاهد و بر روابط بین فردی همکاران تاثیر منفی می‌گذارد. برای اقتصاد جهانی، کاهش بهره‌وری ناشی از سلامت روان ضعیف-از جمله اضطراب- می‌تواند سالانه یک‌تریلیون دلار هزینه داشته باشد.»

  نه به پایان دورکاری

نتایج یادشده محدود به یک نظرسنجی و تحلیل نیست. نظرسنجی جدید پلت‌فرم Envoy هم نشان داد که رویکردهای کارکنان به کار تغییر کرده است. شاید شگفت‌انگیزترین یافته این باشد: کارکنان نمی‌خواهند به روال عادی سابق برگردند. حدود نیمی از پاسخ‌دهندگان (48 درصد) می‌خواهند -حداقل برای چند روز در هفته- همچنان دورکار باشند. تمایل به مدل دوگانه حضور در محل کار و دورکاری، حتی در صنایعی که عمدتا به کار در محل نیاز دارند، طرفدار پیدا کرده است؛ از جمله 61درصد کارکنان بهداشت و درمان، 41درصد کارکنان عمرانی-تولیدی و 34درصد کارکنان بخش‌های خرده‌فروشی و میهمان‌پذیری.  مساله دورکاری به‌قدری مهم است که 41درصد کارکنان این نظرسنجی گفته‌اند حاضرند در ازای داشتن شغلی که مدل دوگانه داشته باشد، حقوق کمتری دریافت کنند. 47درصد هم می‌گویند اگر بعد از پایان کرونا دورکاری به‌طور کامل در شغل آنها حذف شود، آن را برای همیشه ترک می‌کنند. در این میان، برخی افراد هم به دلیل نیازهای کاری (39 درصد)، ملاقات با رئیس (18 درصد) و دیدن دوستان‌شان در محل کار (23 درصد)، می‌خواهند به‌طور کامل سر کار حضور داشته باشند.  دو سوم شرکت‌کنندگان در نظرسنجی، همچنان نگران نکات بهداشتی و ایمنی هستند و این نگرانی در میان افراد رنگین‌پوست (78‌درصد) و جوانان نسل Z (افراد 25 سال به پایین) بیشتر بوده است.