به گزارش اتاق بازرگانی تهران، یک هفته پیش از وقوع حادثه پلاسکو یادداشتی نوشتم که در روزنامه شرق منتشر شد. در این یادداشت  به سه ضعف فرهنگی‌ که باعث بروز مسائل و مشکلات ما شده و می‌شود اشاره کردم. اولین ضعف این است که فرهنگ ما فرهنگ در امروز نشستن و به فکر فردا نبودن است. حتی در ضرب‌المثل‌هایمان که می‌گوید دم را غنیمت بشمار چون فردا شود فکر فردا کنی؛ این روحیه مشخص است. این تبدیل به فرهنگ ما شده است. به همین دلیل هم به مسائل و موضوعاتی که می‌تواند در آینده فرصت یا تهدید باشد توجه نمی‌کنیم، برای آن‌ها درمان،  تعریف و یا راهکاری را اتخاذ نمی‌کنیم؛ بنابراین فرصت‌ها را از دست می‌دهیم و یا در عمل تهدیدها اتفاق می‌افتد. بخشی از  موضوع  عدم توجه به زیرساخت‌ها و حفظ و نگهداری آن‌ها در همین مبحث جای می گیرد.  می‌بینید که  در سطح شهر، از یک ساختمان مسکونی چندطبقه گرفته تا ابنیه‌ بزرگ  متأسفانه همه از ضعف مدیریت رنج می‌برد و ساکنین در اماکن مختلف حاضر به مشارکت در امور نیست و در واقع فکر فردا نمی کنند.

به همین جهت وقتی  به ابعاد مختلف پلاسکو  نگاه کنید، می‌بینید که این آینده‌نگری و برنامه‌ریزی وجود نداشته است و این مسئله  به جهت این روحیه‌ دم را غنیمت بشماری است که بر مردم حاکم شده است. در پلاسکو، بخش بسیار کوچکی از کسبه، مغازه‌هایشان را بیمه کرده بودند. مالک ساختمان به این موضوع بی‌توجه بوده است درحالی‌که ساختمان قدمتی بیش از 50 سال دارد و به‌طور طبیعی نیاز به تعمیرات جدی و اساسی دارد. هیئت‌مدیره‌ ساختمان برای اقدامات و تصمیماتی که در حد اختیارات خودش باید بگیرد، اقدامی  را انجام نداده است. شاید یک دلیل هم این بوده که ساکنین آنجا وظیفه‌ی خودشان را در اینکه منابع مالی موردنیاز را تأمین کنند انجام ندادند.

شهرداری به‌رغم اینکه اذعان می‌کند که ضعف‌های متعدد ساختمان را احصا کرده و تذکر داده، ولی اقدام جدی‌تری انجام نداده و به این باور نداشته که ممکن است فاجعه‌ای بزرگ از این ناحیه اتفاق بیفتد. شورای شهر با توجه به اینکه به‌طورکلی تهران شهر بسیار آسیب‌پذیری است تصمیمات جدی و اساسی در این رابطه نگرفته و جلسات آن  بیشتر به بحث‌های حاشیه‌ای و چالش‌هایش سطح دوم و سوم بحث‌های شهری می‌گذرد. ضمن اینکه اصولاً  اکثریتی در شورای شهر نمادین هستند و هیچ فعالیت قابل‌توجهی ندارند.

وقتی به تمام ذی‌نفعان این قضیه که نگاه کنیم می‌بینیم همه‌ به مدیریت تهدیدات و برنامه‌ریزی برای کاهش آن‌ها و از بین بردن آن‌ها بی‌توجه بودند و نگاهی به آینده نداشتند. مجموعه‌ی این بی‌توجهی‌ها به شرایطی می‌رسد که در هفته گذشته در تهران شاهد آن بودیم. حتی در سازمان آتش‌نشانی که متحمل ضایعه‌ی بزرگی (از بین رفتن یک عده از آتش‌نشانان عزیز ما) شده است که البته این ضایعه برای کل ملت بود، به کمبود تجهیزات به‌روز و کامل برخوردیم. تمام این مسائل که باعث بروز فاجعه پلاسکو شده و به آن عمق داده، ریشه در بی‌توجهی به آینده دارد. مسئله‌ای که مشکلات متعدد اقتصادی را برای کشور ایجاد کرده است.