واحد کارشناسی فنی انجمن لوله و اتصالات پی وی سی:

هنگامی که لوله های پلاستیکی حامل آب آشامیدنی در زمین های آلوده نصب می شوند برخی ترکیبات آلی مانند هیدروکربن های با وزن مولکولی پایین می توانند از دیواره لوله نفوذ کرده و طعم و بو را به آب منتقل کنند.

 با این حال آلودگی های خاک در حدی که منجر به مسائلی همچون تحت تاثیر قرار گرفتن بو و مزه شود بسیار نادر است. در مورد خطوط لوله نصب شده به غیر از کاربردهای آب آشامیدنی هیچ گونه نگرانی بابت طعم و بوی آب وجود ندارد بنابراین نفوذ پذیری مشکلی جدی نخواهد بود.

در این شرایط باید از توصیه تولید کننده لوله پیروی کرد که مشخص شود آیا آلاینده های خاک ممکن است روی لوله اثر بگذارد یا خیر. اولا اینکه تاثیرات شرایط خاک  باید روی سیستم های لوله کشی مدفون در انواع مختلف لحاظ شود. دوما عملا تمام ویژگی های یک خاک که منجر به خوردگی و خراب شدن لوله های فلزی و بتنی می شود بر سیستم لوله های پلاستیکی تاثیر نمی کذارد.

برای مثال خاک هایی با PH  پایین و سولفات اسیدی، شرایط آب شور و سطح بالای آب زیرزمینی، خاک های بی هوازی و حتی خاک های رس ممکن است مواردی نگران کننده برای سیستم لوله های بتنی و فلزی باشد. آلودگی با هیدروکربن ها در سطحی که بتواند در لوله های پلاستیکی نگرانی ایجاد کند عموما ناشی از رها شدن سیستماتیک طولانی مدت این ترکیبات در دوره ای است که کنترل های زیست محیطی اخیر وجود نداشته است.

در مورد لوله های غیر قابل نفوذ، ملاحظاتی باید برای محل های اتصال در نظر گرفته شود که آیا محل های اتصال نیز به همان اندازه غیر قابل نفوذ هستند یا خیر. به خصوص در انگلیس کار قابل توجهی در زمینه نصب لوله های آب قابل شرب در خاک های آلوده صورت گرفته است، از این رو PIPA پیشنهاد می کند که مناسب ترین مرجع، اطلاعاتی است که توسط صنعت آب انگلستان تولید شده است.

این مرجع، راهنمایی در مورد میزان آستانه قابل قبول برای آلاینده ها در طیف وسیعی از ترکیبات در خاکهایی که خطوط لوله انتقال آب آشامیدنی نصب شده اند ارائه می دهد. ذکر این نکته لازم است که لوله های  PVC نسبت به PE یا  PB به میزان قابل توجهی نفوذ پذیری کمتری دارد به طوری که 82% از رخدادهای نفوذ در لوله های  PE  و PB اتفاق می افتد. اما   PIPA رویکرد محافظه کارانه ای اتخاذ کرده و توصیه می کند که همین آستانه در مورد لوله ی  PVC نیز اعمال شود.

 در سال 2007 بنیاد تحقیقاتی انجمن آب آمریکا (AWWARF) یک پروژه تحقیقاتی تفصیلی با عنوان تاثیر هیدروکربن ها بر لوله های PE/PVC و واشر های لوله منتشر کرد (ONG  و همکارانش). در این گزارش آمده است که  لوله های  PVC به مدت بیش از 2 سال در  معرض گازولین و بنزین اشباع شده از آب بودند و بنابراین بدون در نظر گرفتن سطح آلودگی می توان از لوله های  pvc در خاک های آلوده به بنزین استفاده کرد.

برای این موضوع دو مرجع اصلی وجود دارد:

1- انتخاب مواد لوله های آبرسانی که در زمین های آلوده  نصب می شوند. این مرجع به صورت رایگان از وب سایت www.wras.co.uk قابل دسترس است:

2-بنیاد گزارش تحقیقات آب FR0448: راهنمای قرار دادن خطوط لوله آب آشامیدنی در زمین های آلوده . این مرجع با پرداخت هزینه از بنیاد تحقیقات آب در http://www.fwr.org در دسترس است.