pvc-asso.ir
تاثیر عوامل جوی بر لوله و اتصالات PVC
سرویس ترجمه انجمن لوله و اتصالات پی وی سی: پلیوینیل کلراید (PVC) نیز مانند بسیاری دیگر از مواد تحتتاثیر عوامل جوی قرار میگیرد. این امر نه تنها در پلاستیکها، بلکه در سایر مواد نیز مانند چوب و فلزات دیده میشود. بنابراین، برای پیشگیری از این اثرات، باید تدابیری اندیشید.
معمولا برای محافظت از محصولات چوبی و فلزی در برابر عوامل جوی، از پوششهای رنگی و یا روغنی استفاده میگردد. اما برای محافظت از محصولات ساخته شده از PVC در برابر عوامل جوی باید از موادی در ترکیب آنها استفاده گردد. بدین منظور، برای محافظت از لولههای PVC میتوان حداقل از 5/1 قسمت از رنگدانه سفید تیتان دیاکسید (TiO2) در 100 قسمت رزین PVC استفاده کرد.
نکته. برای بیان میزان مواد افزودنی مورد استفاده در لاستیکها و پلاستیکها از واژه قسمت در 100 پلیمر استفاده میگردد که به آن phr گفته میشود.
هوازدگی در PVC
وقتی PVC محافظتنشده در برابر نور خورشید قرار میگیرد، اشعه ماوراءبنفش موجب یک سری واکنشهای پیچیده شده که در نهایت سبب تخریب ساختار پلیمری میگردد، میشود. تخریب همواره با تشکیل ترکیبات رنگی همراه است. در حقیقت، تغییر رنگ PVC محافظتنشده به عنوان معیاری برای اندازهگیری کَمّی اشعه UV استفاده میگردد.
رایجترین ماده محافظتکننده از لولههای PVC در برابر نور خورشید، تیتان دیاکسید میباشد. این ماده بیشتر تابشهای اشعه مرئی وUV را جذب میکند و در نتیجه از مولکولهای PVC محافظت میکند. در استرالیا، برای محافظت از لوله و اتصالات PVC از تیتان دیاکسید (TiO2) روتایل به عنوان پوششدهنده استفاده میگردد.
مطالعات ارائه شده
مطالعات بسیاری در رابطه با محافظت از PVC در برابر عوامل جوی صورت گرفته است. دو نمونه از مهمترین مطالعات صورت گرفته توسط موسسهUni-BELL در امریکا و موسسهCSIRO در استرالیا میباشد. هر دوی این مطالعات روی نمونهها در شرایط جوی محیط آزاد انجام شده است. برای مثال، مطالعات موسسه CSIRO بر روی نمونه های قرار گرفته در Broken Hill Whilstبوده و تحقیقات موسسه آمریکایی برروی نمونههایی صورت گرفت که در 12 جایگاه مختلف قرار گرفتند.
در تحقیقی که توسط موسسهCSIRO انجام شد، لولهها و اتصالات دقیقا مطابق با استاندارد مورد استفاده در استرالیا/نیوزلند تهیه گردید، در این استانداردها میزان مشخصی از TiO2 مورد مصرف قرار میگیرد.
چنانچه مطالعات نشان میدهند، میزان 5/1 قسمت TiO2برای تهیه لولههای محافظت شده PVCکافی است.افزودن میزان بیشتر TiO2هیچ نتیجه خاصی را برای لوله و اتصالات PVC به همراه ندارد، گرچه در محصولات تزیینی برای زیبایی از میزان بیشتری تیتان دیاکسید استفاده میشود.
تحقیقات موسسه Uni-Bell نشان داد که قرارگیری لولههای PVC در شرایط مختلف آبوهوایی تغییری در خواص توده، استحکام کششی و مدول به وجود نمیآورد. در تحقیقات مشابهی که در موسسه CSIRO صورت گرفت نیز مشاهده شد، صرفنظر از میزان TiO2 مورد استفاده،تغییری در تنش تسلیم ایجاد نمیگردد. چنانچه مشاهده میشود، محصولاتی که در آبوهوای Broken Hill قرارگرفتند حتی پس از دو سال بدون داشتن پیگمنت، تغییری در استحکام کششیشان به وجود نیامد.
در تحقیقاتی که توسط موسسه CSIROانجام شد، براقیت سطح لولهها با تغییر مواجه شدند. یک کاهش تصاعدی در سطح براق لولههادر فاصله زمانی 12 ماه پس از قرارگیری در معرض عوامل جوی مشاهده شد، پس از این زمان تغییر بیشتری مشاهده نگردید.
در تحقیقاتی که توسط موسسه CSIRO بر روی محصولات پایدارسازی نشده صورت گرفت نشان از کاهش مقاومت به ضربه پس از 3 ماه از تولید داشت. لولهها نیز پس از 2 سال این میزان کاهش مقاومت به ضربه را نشان دادند. اما زمانی که لولهها مدت زمان کمتری را در معرض عوامل جوی قرار بگیرند کاهشی در مقاومت به ضربه را از خود نشان نمیدهند.
استاندارد استرالیا برای لولههای PVC
تا دهه 1980، در استانداردهای استرالیایی میزانی برای TiO2موردنیاز، مشخص نشده بود. زمانی که استاندارد مشترک بین دو کشور استرالیا و نیوزلند تدوین گردید، میزانی کمتر از phr5/1 را برایTio2در نظر گرفتند، این میزان بر پایه نتایج مختلف بدست آمده از آزمایشات فوق،خصوصاً مطالعات ارائه شده از موسسهCSIRO ارائه گردید. استانداردها با توجه به میزان TiO2موردنیاز ارائه گردیدند:
a. در چاپ استانداردAS1260 در سال1974، برای تولید لوله های UPVC و اتصالات فاضلابی الزامی برای استفاده از TiO2نبود، مگر در مواردی که رنگ تولیدات کِرم بود. به منظور رنگدهی، معمولا ازTiO2استفاده میشده است. به علاوه، برخی از تولیدکنندگان برای اتصالات فاضلابی ظرفیتی را برای TiO2 در نظر گرفته بودند. در چاپ 1984 استانداردAS1260مقدار حداقل phr1 را برای تیتانیوم دیاکسیدروتایل در نظر گرفت. لازم به ذکر است که لولهها و اتصالات فاضلابی صرفاً برای کاربرد در زیرِ زمین ساخته شده بودند. در 1996، دو کشور استرالیا و نیوزلند استاندارد لولههای فاضلابی و سیتم تهویه (waste and ventilating pipe) را با یکدیگر ادغام کرده و تحت عنوان استاندارد AS/NZS1260ارائه دادند در این استاندارد جدید میزان phr5/1 تیتان دی اکسید به عنوان مرجع استاندارد در نظر گرفته شد. این میزان بعدها برای همه لولههای PVC در نظر گرفته شد.
b. در استاندارد AS1415 چاپ 1974، برای لوله ها و اتصالات مدفون در خاک، فاضلاب و دریچه، میزانی از TiO2 موردنیاز بود که رنگ موردنظر را ایجاد میکرد. با توجه به این امر میزان TiO2 موردنیاز از phr2به phr5/1 تقلیل یافت. این مسئله در استاندارد ترکیبی AS NZS DWVچاپ1996 ذکر گردید.
c. تا سال 2002، در استاندارد مربوط به سروصدا در لوله و اتصالات یعنی استاندارد AS1254میزان معینی برای TiO2موردنیاز ذکر نشده بود اما با انتشار استاندارد AS/NZS1254-2002 میزان موردنیاز نیز گنجانده شد.
d. برای کاربردهای تحت فشار، با انتشار استاندارد مشترک استرالیا و نیوزلند AS/NZS1477برایTiO2مقداری کمتر از phr5/1 در نظر گرفته شد.پس از آن، صنایع ملزم به افزودن میزان کافی از پیگمنت برای رسیدن به رنگ موردنظر خود بودند. PVC-M و PVC-O لولههای تحت فشار، پس از آن PVC-U، معمولاً نیاز به حداقل phr5/1 تیتان دیاکسید هستند.
e. در استاندارد AS/NZS2032 که مربوط به سیستم نصب لولههای PVC است بیان میکند که، اگر مدت زمان انبارش لولهها بیش از 12 ماه باشد، لولهها و اتصالات باید پوشش داده شوند و در محلی قرار گیرند که امکان تهویه و خروج گرمای به دام افتاده فراه مباشد. در این روش میتوان لولهها و اتصالات را به مدت نامحدود انبارش کرد. این نظریه بسیار محافظهکارانه و توجیهناپذیر در تحقیقات انجام شده توسط موسسه CSIRO و موسسات دیگر ارائه گردیده است.
توصیههای اضافی مبنی بر انبارش لوله و اتصالات PVC و همچنین انتخاب افزودنی مناسب برای پوششدهی محصولات حین انبارش در استاندارد AS/NZS2032 ارائه شده است.
سرویسدهی لوله های PVC
لولهها و اتصالات قدیمیتر SWV و حالا لولهها و اتصالات DWV اغلب در مکانهایی نصب میشوند که به طور مداوم در معرض نور آفتاب قرار دارند اما این قرارگیری در نور آفتاب موجب عوارض جانبی در مدت زمان سرویسدهی آنها نخواهد داشت.
اغلب لولهها و اتصالات PVC تحت فشار در زیرِ زمین نصب میشوند، اما عموما، استفاده از آنها بدین گونه نیست، چنانچه در برخی کاربردهای صنعتی و آبیاری گیاهان از آنها در سطح استفاده میگردد. چنانچه توصیه شده است، در صنعت پلاستیک برای حفاظت از لولههای PVC تحتفشار از یک رنگ پایه آب که هیچ مغایرتی با ترکیب ایجاد نمیکند، استفاده میگردد. در مورد طول عمر لولههای تحتفشار هنگامی که از رنگ استفاده شده است، نمیتوان مدت معینی را پیشبینی کرد.
نتایج
a. این تحقیق تایید میکند که تیتان دیاکسید یک ماده محافظ عالی برای لولههای PVC در برابر اشعه UV میباشد.
b. مقدار بهینه پیگمنت phr5/1 در 100 قسمت رزین PVC است.
c. غلظت 5/1 درصدی تیتان دیاکسید برای محافظت از لولهها و اتصالات تحت انبارش برای مدت زمان حداقل 2 سال کفایت میکند. در واقع انتظار میرود که این میزان برای محافظت از لولهها در برابر نورخورشید در طول عمر سرویسدهی لوله نیز مثمرثمر باشد.
نکته. برای طول عمر بیشتر و جلوگیری از تخریب حرارتی لولهها و اتصالاتی که در معرض آبهای با دمای بالا قرار میگیرند باید از مقدار کافی تثبیتکنندههای حرارتی استفاده گردد.
d. در استاندارد AS/NZS2032 هیچ توجیه منطقی برای زمان انبارش 12 ماهه لولهها و اتصالات ارائه نشده است، در حال حاضر میزان phr5/1 تیتان دیاکسید حداقل غلظت مورداستفاده در تولید لولههای PVC میباشد.
نکته. 1. لولههایی غیرسفیدی که مدت زمان طولانی در معرض نور خورشید قرار میگیرند، حالتهایی از محوشدن رنگ و یا گچی شدن سطح لوله را نشان میدهند، در حالی که این تغییرات تنها یک اثر سطحی است و تاثیری روی استحکام حلقه و سختی لولههای PVC نخواهد داشت.
2. تولیدات با قطرهای بزرگ و سوکتهای موازی، اتصالات PVC وارداتی که هم کاربرد تحت فشار دارند و هم فاضلابی، ممکن است شامل کمتر از phr5/1 TiO2 باشند. این محصولات باید با روشهایی علامت گذاری شوند منجمله، «محافظت موردنیاز برای استفاده خارجی در برابر نور مستقیم خورشید».
توصیه ها
در استاندارد AS/NZS2032 برای کاربرد لوله و اتصالات PVC توصیههایی ارائه شده است، از جمله:
a. لوله ها و اتصالات PVC ساخته شده طبق استانداردهای AS/NZS و شامل کمتر از phr5/1 تیتان دیاکسید میتوانند به مدت حداقل 2 سال در معرض هوای آزاد انبارش شوند.
b. لوله ها و اتصالات تحتفشار ساخته شده طبق استانداردهای AS/NZS و شامل حداقل phr5/1 تیتان دیاکسید نیازی به رنگ ندارند مگر در مواردی که بحث زیبایی تولید مدنظر باشد.
نظرات