سه گروه برای صادرات محصولات پلیمری در حال حاضر رقابت می کنند؛ پتروشیمی ها، کامپاندسازها و شبه کامپاند سازها!!

در صورتی که پتروشیمی ها پس از صادرات گرانول پلیمری باید ارز خود را به سامانه نیما عرضه کنند ، اما صادرکننده کامپاند  که عموما از بورس اقدام به خرید پلیمر کرده و سپس آن را صادر می کنند، ارزش افزوده محدودی ایجاد می کنند ولی ارز خود را مستقلا وارد کرده و از رانت تفاپت نرخ ارز با سودهای کلان استفاده می کنند، همین موضوع سبب می شود این صادرکنندگان و حتی خریداران به دنبال کامپاند کیفیت دار مطابق  استانداردهای بین المللی و با ارزش افزوده نمی روند و پلیمرهایی را با ارزش حدودا هزار دلار را عموما با قیمت حداقلی ۷۰۰ دلار صادر می کنند؛ این سوراخ بزرگ توسط اعضا و کارگروه تصویب شده که پتروشیمی مکلف می شود ارز حاصل از صادرات خود را به سامانه نیما بدهد و محصولات داخلی را نیز با قیمت سامانه نیما در اختیار خریداران داخلی قرار بدهد و بعد خریداران داخلی همان کالا را با تغییر بسته بندی یا افزودن ۵ درصد کربنات  کلیسم یا حتی بدون افزودن و صرفا تغییر بسته بندی ، ۳۰ درصد ارزان تر از پتروشیمی ها صادر می کنند! این موضوع برند محصولات پتروشیمی ایران را تحت شعاع قرار داده و نفس صادرات پلیمر ایران را به شماره انداخته است!  تنها راه اصلاح الزام صادرکنندگان کامپاند به بازگشت  ارز حاصل از صادرات خود  به سامانه نیما است  و گمرک هم باید براساس قیمت های جهانی کامپاند، ارزش گذاری کامپاندهای صادراتی را انجام بدهند و همچنین باید موظف شوند که از صادرات بسته بندی های فیک که در منطقه؛ عراق، افغانستان، سی ای اس، ترکیه و پاکستان انتشار یافته، جلوگیری کنند.

منبع:پتروتحلیل