به گزارش انجمن لوله و اتصالات پی وی سی به نقل از خبرگزاری برنا، مزایای صادرات بر هیچ دولتی پوشیده نیست، سیاست‌های درست در ایجاد راه‌های افزایش صادرات بسیاری از مشکلات کشور‌ها را برطرف می‌کند. اما باید توجه داشت صادرات زمانی با ارزش است که ضرری به دنبال نداشته باشد. صادرات مواداولیه و خام فروشی به ضرر دولت‌ها تمام می‌شود. 

تا زمانی که بیشترین صادرات کشور ما مواد اولیه پتروشیمی‌ها باشد اقتصاد کشور روز به روز وضعیت بدتری پیدا خواهد کرد.

در حال حاضر تعداد صنایع پتروشیمی کشور ما حدود ۶۰-۷۰ پتروشیمی است که این تعداد به راحتی قابل شناسایی و تحریم هستند در حالی که اگر مواد اولیه این پتروشیمی‌ها خام فروشی نشود و با قیمت مناسب به صنایع پایین دستی فروخته شود به خاطر تنوع بالای محصولات پلیمری و تعداد بالای صنایع تولید کننده‌ی آن، شناسایی و تحریم امکان پذیر نخواهد بود.

علاوه بر فروش مواد خام مشکلات دیگری که باعث عقب ماندن صنایع پلیمری در بازار جهانی شده است به شرح زیر است:

۱- تفکر و سیاست اشتباه در قیمت گذاری مواد اولیه

پتروشیمی‌ها باعث شده در برخی بازار‌ها مثل ترکیه و هند محصولات پلیمری ارزان‌تر از ایران به فروش برسد و این کشور‌ها به رقیبی سرسخت برای ایران تبدیل شوند و حتی در کشوری مثل عراق با وجود مزیت‌های جغرافیایی، مزیت فرهنگی با ایران و همینطور مرز مشترک و هزینه‌های پایین حمل و نقل، باز می‌بینیم که در بحث محصولات پلیمری ترکیه در این بازار جولان می‌دهد.

۲- سیاست‌ها و سختگیری‌های بانک مرکزی

از آنجایی که بسیاری از تولید کننده‌ها و صادرکننده‌ها محصولات را به صورت ریالی به کشور‌های همسایه همچون عراق و افغانستان صادر می‌کردند با سخت گیری‌های بانک مرکزی این صادرات متوقف شد که البته قصد تکذیب یا تایید ندارم ولی به نظر من باید برای این مشکل راهکاری ارائه شود تا صادرات مختل نشود، اگر بازاری را از دست بدهیم برای برگشت باید انرژی، زمان و هزینه زیادی را صرف کنیم.

۳- نبود سازمان توسعه و تجارت در راس کشور

اختصاص ندادن بودجه کافی به سازمان توسعه تجارت حتی به اندازه یک بنگاه اقتصادی مانع از تسهیل گری این سازمان در بحث تجارت شده است.

۴- کم بودن تعداد رایزنان تجاری در کشور‌های دیگر و همینطور نداشتن دانش تجاری این رایزنان

در حال حاضر تعداد رایزنان تجاری ایران ۱۲ نفر است این در حالی است که کشورهایی، چون چین، هند، آمریکا، آلمان، فرانسه، سوئد و سایر کشور‌های پیشرفته بالای ۲۰۰ رایزن تجاری دارند. متاسفانه رایزن‌های تجاری ایران علاوه بر اینکه تعدادشان کم است تخصصی هم در تجارت ندارند. رایزنان تجاری می‌توانند ۱۰ تا ۱۵ درصد صادرات به کشور‌های هدف را ارتقا دهند.

راهکار

به نظر من در این وضعیت که تحریم‌ها شدت گرفته و در آمد نفت کاهش یافته وقت آن است که نگاه دولت به صادرات تغییر کند و برای نجات کشور به صورت جدی با کمک صنایع خصوصی و بازرگانان اقتصاد را نجات دهد.

مثلا اگر دولت قیمت مواد اولیه را کاهش دهد صنایع تولید کننده محصولات پلیمری می‌توانند محصولات خودشان را با قیمت رقابتی تری در بازار جهانی عرضه کنند و از این طریق علاوه بر رفع مشکلات نقل و انتقالات پولی پتروشیمی ها، باعث ارز آوری، اشتغال زایی و ارزش افزوده زیادی برای کشورمان می‌شود.

با رشد صنایع خصوصی هر تولید کننده یا بازرگان می‌تواند رایزن تجاری خود را به کشور‌های دیگر بفرستد و محصولاتش را به دنیا معرفی کند؛ و دولت نیز با تسهیل گری کار تولیدکنندگان و صادرکنندگان را سرعت ببخشد.

نویسنده: زینب طلوعی