در برابر درخواست‌‌‌های غیرمنطقی بایستید

پیش از آنکه حتی از شما درخواستی شود، با توضیح ارزش منحصربه‌‌‌فردی که به کار می‌‌‌افزایید، انتظارات را مشخص کنید. با این کار خیالتان راحت می‌‌‌شود که از شما نمی‌‌‌خواهند کاری را بر عهده بگیرید که خارج از محدوده وظایف شماست. در صورت امکان سعی کنید کار را به کسی واگذار کنید که در موقعیت بهتری قرار دارد. انتظارات غیرمنطقی را با اعتمادبه‌‌‌نفس بیشتری رد کنید و درنهایت، هنگامی‌‌‌که انتظارات غیرمنطقی را از سر خود باز می‌‌‌کنید، از شبکه روابطتان کمک بگیرید تا به نظرات معتبر و داده‌‌‌های تخصصی استناد کنید که دیدگاه شما را تایید می‌‌‌کنند.

 چگونگی ردیابی افزایش انتظارات در زندگی

برای اینکه تأثیر حتی افزایش اندک مسوولیت‌‌‌ها را بر زندگی‌‌‌تان بهتر درک کنید، به وقت بیشتری که همین مسوولیت‌‌‌های کوچک از شما می‌‌‌گیرند دقت کنید. شاید هرکدام از این مسوولیت‌‌‌ها به‌‌‌تنهایی ناچیز به نظر برسند؛ اما وقتی همه را در یک کفه ترازو بگذارید، احتمالا اثر جمعی‌‌‌شان واضح‌‌‌تر باشد. برای اینکه دید کلی سودمندی به دست آورید می‌‌‌توانید از جدولی مشابه جدول پایین استفاده کنید.

چهار راهکار خوب

1- روی مواردی که وقت بیشتری از شما طلب می‌‌‌کنند، تأمل کنید. در بخش حرفه‌‌‌ای این افزایش مسوولیت می‌‌‌تواند به شکل پروژه جدیدی باشد که اثر جمعی‌‌‌اش فراتر از آن چیزی است که تصور می‌‌‌کردید، یا یک ارتقای مقام، یا جابه‌‌‌جایی نقش، یا نیاز به پر کردن جای همکاری که اولویت‌‌‌های متناقضی دارد یا از سازمان رفته است. در بخش شخصی، ممکن است دوست یا فامیلی با مانعی دست‌‌‌به‌‌‌گریبان باشد، ممکن است رهبری یک گروه غیر کاری را بر عهده بگیرید که برای هویتتان حائز اهمیت است یا با تغییر مسوولیت‌‌‌های خانوادگی مواجه باشید.

2- حواستان به طیف کامل روابطی که تحت تأثیر این افزایش مسوولیت قرار می‌‌‌گیرند و چگونگی خرده‌‌‌استرس‌سازی این تأثیرات باشد. به طور مداوم حواستان باشد که افزایش مسوولیت چگونه می‌‌‌تواند بر روابطتان در زندگی شخصی و حرفه‌‌‌ای تأثیرگذار باشد (و تولید استرس کند).

3- مشخص کنید که این روابط تحت تاثیر قرار گرفته چگونه با تحلیل بردن ظرفیت شما خرده‌‌‌استرس‌سازی می‌‌‌کنند. هم به اثر مستقیمش فکر کنید و هم به استرس‌‌‌های پیامدش. به‌‌‌عنوان نمونه به تأثیراتی فکر کنید که مواجهه با مسوولیت غیرمنتظره‌‌‌ در کار، بر روابط شخصی‌‌‌تان می‌‌‌گذارد. احتمالا نه‌‌‌تنها به زندگی اعضای خانواده‌‌‌تان استرس وارد می‌‌‌کنید، بلکه ممکن است به این دلیل که غرق کارید از دوستان و سایر روابط مهم زندگی‌‌‌تان هم غافل شوید.

4-  اقدامات کمک‌‌‌کننده را شناسایی کنید. این اقدامات می‌‌‌توانند شامل مواردی همچون بازآفرینی کار، جذب منابع بیشتر یا تغییر تعاملاتتان با افرادی باشد که تحت تأثیر هجوم این مسوولیت‌‌‌ها قرار می‌‌‌گیرند. ما برای این گام پیشنهاد‌‌‌هایی داریم که در ادامه به آن می‌‌‌پردازیم.

  جوابگو باشید. افرادی را در زندگی داشته باشید که مراقب شما باشند تا زیر بار هر درخواستی نروید. حتی همکاران خوش‌‌‌قلب و خیرخواه هم تا زمانی که اجازه بدهید، از شما سوء استفاده می‌‌‌کنند. افراد خوشبخت‌‌‌تر معمولا کسانی را در زندگی‌‌‌شان دارند که به آنها کمک می‌‌‌کنند درباره اینکه کدام کار ارزشش را دارد و کدام نه، تصمیمات آگاهانه بگیرند و جوابگو باشند. در مواقعی که نمی‌‌‌دانید تعهد جدید سنگینی را بپذیرید یا نه، افراد مهم زندگی‌‌‌تان، همچون همسر یا سایر اعضای خانواده می‌‌‌توانند شما را تعدیل کنند. آنها اهمیت وقت گذراندن برای خود و خانواده را به شما یادآوری می‌‌‌کنند تا اجازه ندهید کار تمام ‌‌‌وقتتان را بگیرد.

  سر پرتفوی کاری‌‌‌تان چانه‌‌‌زنی کنید. همان لحظه که از شما می‌‌‌خواهند مسوولیت کاری سنگینی را بر عهده بگیرید، سر سایر وظایف محوله چانه‌‌‌زنی کنید. به‌‌‌جای اینکه بدون فکر بار کاری‌‌‌تان را سنگین‌‌‌تر کنید، از این نقطه عطف استفاده کنید تا موافقتشان را برای کارهایی که می‌‌‌توانید از برنامه کاری خود حذف کنید یا منابعی که می‌‌‌توانید برای ممکن کردن درخواست جدید دریافت کنید، جلب کنید. خرده‌‌‌استرس‌‌‌های حاصل از تعاملات ظرفیت‌‌‌خوار در زندگی خصوصی و حرفه‌‌‌ای فراگیر هستند و هزینه سنگینی در پی دارند. بسیاری وقت‌‌‌ها در موقعیت‌‌‌هایی قرار می‌‌‌گیریم که باید سخت‌‌‌تر از آنچه پیش‌‌‌بینی می‌‌‌کردیم روی پروژه‌‌‌ای کار کنیم. با توجه به طبیعت بسیار درهم تنیده زندگی امروزی، نه‌‌‌تنها هرکدام از این شرایط بلافاصله ما را دچار استرس می‌‌‌کنند، بلکه هر کدامشان استرس‌‌‌های ثانویه هم در پی دارند. اقدامات هدفمند می‌‌‌توانند تأثیر معناداری داشته باشند - نه‌‌‌فقط اینجا، که در دسته بعدی خرده‌‌‌استرس‌‌‌ها که در بخش‌‌‌های بعد به آن می‌‌‌پردازیم هم می‌‌‌توانند تأثیر معناداری داشته باشند.

مترجم: منا اختیاری

منبع: کتاب The Microstress Effect