مجمع عمومی نظام مهندسی استان تهران روز چهارشنبه 26 بهمن ماه در مرکز همایش های بین المللی برج میلاد برگزار شد. نظام مهندسی استان تهران، همزمان با برگزاری مجمع اقدام به برگزاری نمایشگاهی جانبی در سالن مرکز همایش ها برای مجریان، مهندسین و پیمانکان فعال در حوزه ساختمان نمود.
انجمن لوله و اتصالات پی وی سی به همراه تعدادی از شرکت های عضو در غرفه 8و9و10 میزبان مخاطبان بود.  انجمن در این نمایشگاه تلاش کرد تا با نصب بنر و توزیع بروشور تایید شدگان محصولات ساختمانی ، لوله و اتصالات پی وی سی با کیفیت و استاندارد را به بازدیدکنندگان معرفی کند.
 به گفته مشارکت کنندگان عضو انجمن، این نمایشگاه با استقبال اندکی از سوی مخاطبان روبرو بود  که علت آن را می توان برنامه ریزی و هماهنگی ضعیف نظام مهندسی در راستای جذب مخاطبان و هدایت اعضا برای بازدید از نمایشگاه عنوان کرد. 
رسول رزاقی: ضرورت عرضه مستقیم مواد اولیه توسط پتروشیمی‌ها

«رسول رزاقی» از مدیران شرکت لوله سازان رزاقی، بر این باور است که باید مواد اولیه مانند گذشته توسط پتروشیمی‌ها به تولیدکنندگان عرضه شود تا از رقابت قیمتی آن در بورس کالا جلوگیری شود.

شرکت لوله سازان رزاقی یکی از غرفه گذاران نمایشگاه جانبی مجمع سالیانه مهندسان در برج میلاد بود که روز چهارشنبه 26 بهمن 1401 برگزار شد. این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید.

شما برگزاری این نمایشگاه جانبی را چگونه ارزیابی می کنید؟
یکی از انتقادهای وارد به این نمایشگاه عدم تبلیغات برای بازدید از آن است. به طور مثال باید در رسانه هایی مانند تلویزیون اعلام می شد. متاسفانه هیچ تبلیغی صورت نگرفته است که مثلا در اینجا نمایشگاهی وجود دارد. تنها یک جای سربسته ای اختصاص داده شده و چند شرکت حضور پیدا کرده‌اند. این نماشگاه هزینه سنگینی روی دست تولیدکنندگان گذاشته بدون آن که بازخورد کافی داشته باشد.
در کنار موارد فوق، حتی یک بنر در محوطه نمایشگاه هم مشاهده نمی شود. انجمن می توانست اقدامات بیشتری در این زمینه انجام دهد.

پس یکی از انتقادهای شما نبودن تبلیغات کافی برای این نمایشگاه است...
تنها این موضوع به انجمن اختصاص ندارد؛ نظام مهندسی این جا منافعی برای خودش ایجاد کرده و با انجمن مذاکره کرده است که اعضای این تشکل در نمایشگاه حضور یابند. همان طور که می دانید در سایر نمایشگاه‌ها که حداقل چهار روز طول می کشد، چندین هزار نفر هم بازدیدکننده دارد و دست کم صد نفر مشتری پیدا می کنید و از آن میان ده نفر اقدام به خرید می کنند. 
پرسش اصلی این است که چرا انجمن باید زیر بار حرف نظام مهندسی برود؟ در حالی که زمان نمایشگاه تنها چند ساعت و در یک روز سرد و پر ترافیک است.

یکی از مواردی که دامن تولید را گرفته است؛ نوسانات و متغیرهای تاثیرگذار مانند نرخ ارز است که در نهایت آثار مستقیمی بر افزایش قیمت مواد اولیه و در نهایت محصول تمام شده دارد؛ این موارد چه تاثیری بر بازار مصرف گذاشته است؟
اثر مستقیم این موارد به مواد اولیه برمی گردد. تولیدکنندگان قبلا مواد اولیه را از پتروشیمی دریافت می کردند. مصرف کننده مواد اولیه تولیدکننده است نه بورس؛ پس چرا باید در بورس قرار بگیرد و رقابت آنچنانی صورت بگیرد. بعد ببینند که 25 هزار تومان مواد به 52 هزار تومان می‌رسد. بنده به دشواری یک قرارداد منعقد کردم تا محصول خود را بر مبنای مواد اولیه با 36 هزار تومان بفروشم؛ در 24 ساعت مواد به 25 هزار تومان و 30 هزار تومن رسیده است، 5  تا 6 هزار تومان سود گرفتم و 200 تن قرارداد بستم؛ اما در 24 ساعت بعد از آن، قیمت به 48 هزار تومان رسید.
یکی از رسالت‌های انجمن حل این مشکلات است؛ باید پتروشیمی مثل سابق مواد اولیه را بفروشد. در گذشته با توجه به سابقه یک تولیدکننده، مواد اولیه به صورت نیمی نقد و نیمی اعتباری از سوی پتروشیمی عرضه می شد. اما حالا پول را پرداخت کرده و خرید مواد در یک رقابت سنگین انجام می شود. این در حالی است که مواد اولیه دو ماه دیگر به دست تولیدکننده می رسد. 
طی مدت اخیر چند بار سهمیه ما را کاهش دادند به این بهانه که مثلا شما این ماه کار نکردی و سه ماه سهمیه من را کم کرده اند. یعنی 15 خط دستگاه تولید با 60 نفر پرسنل، باید 60 تن به او مواد بدهند. یک ماشین ساعتی دویست کیلو مواد مصرف می کند. به من 150 تن داده اند مختلط از پلیکا و پلی اتیلن و ...
این چگونه محاسباتی است؟ آیا باید فعایت واحد تولیدی خود را متوقف و 60 نفر نیرو را اخراج کنم؟ 
انجمن در این زمینه باید اقدامات موثری انجام می داد؛ بنده 2 ماه قبل در مجمع انجمن این موضوع را مطرح کردم و آنها دلایل خود را بیان کردند؛ نتیجه آن این بود که دو ماه دیگر باز هم یک تن دیگر از سهیمه مواد اولیه ما کاهش یافت.

آیا شما در زمینه صادرات هم فعالیتی دارید؟
خیر؛ موادی که امروز 25 و 35 هزار تومان قیمت دارد باید در یک رقابت در بورس آن را با 52 هزار تومان تامین کنم، چه کسی این جنس را با این قیمت می خرد؟
در یک سال من صد تن مواد برای صادرات ندارم در سال های گذشته پنج خط من مستقیم برای عراق و یک خط برای افغانستان کار می کرد.

آیا دو بازار عراق و افغانستان را به خاطر تلاطم قیمت مواد از دست دادید؟
بله. برخی از محصولات را ما صرفا برای عراق تولید می کردیم. شما برخی از محصولاتی را که در این نمایشگاه مشاهده می کنید، برای عراق تولید شده که صادرات آن متوقث شده است؛ ما جرات نداریم قرارداد ببندیم. روی برخی از خطوط تولید چادر کشیده ایم.

 و در پایان اگر نکته ای دیگر دارید، بیان کنید.
یکی از موارد مهم این که قیمت مواد اولیه را به 52 هزار تومان رسانده اند. بنده برای تولید شب عید سیصد تن مواد گرفتم. در عرض یک ماه از  52 هزار تومان رساندند  به 25 هزار تومان. چقدر ضرر به بنده وارد شد؛ حدود 150 میلیارد تومان متضرر شدم.
چه کسی مسئول این وضعیت است چه کسی باید رسیدگی کند؟ کجای کار می لنگد که این مسئله بوجود آمده است؟
سهیمه سیصد تنی مواد بنده به جای افزایش، به 150 تن کاهش یافته است.