«محمود سرلک» راضی نمی‌شد به گفت‌وگو، پس از اصرار و درخواست آقای متوسلیان رئیس انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی، این مصاحبه انجام شد. متوسلیان به سرلک گفته بود که سخنان شما مشوقی خواهد بود برای دیگران. سرلک هر چند پذیرفت، اما شاید نه چندان با رضایت. رسم نیکان روزگار چنین بوده و هست که دم فرو بندند از نیکی‌هایشان.

قصه از این قرار است که وی سود سهام تعاونی خود را به انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی، «هبه» کرد. اما سرلک به هیچ عنوان راضی نشد که میزان آن را بازگو کند و تنها متواضعانه آن را «نا قابل» توصیف کرد.

آقای سرلک چرا شما تصمیم به اهدای سهام خود گرفتید؟

بنده در آخرین جلسه که به مناسبت بیستمین سال تاسیس انجمن برگزار شده بود و در آن حضور داشتم، احساس کردم نپرداختن حق عضویت از سوی برخی اعضا، لطمه‌های بسیاری به انجمن وارد می‌کند؛ به گونه‌ای که تمام دغدغه ما این شده بود که انجمن بتواند پا برجا بماند و کارهای اعضا را انجام دهد.

اما این کم لطفی صورت گرفته در خصوص نپرداختن حق عضویت در حالی است که علاوه بر هیئت مدیره، پرسنلی در انجمن حضور دارند که خالصانه فعالیت می‌کنند. از این روی به عنوان یک نوع همکاری باید به آنها یاری رساند. این کار بنده بسیار ناچیز بود. امیدوارم در آینده از این رکود خارج شویم و بیشتر قدرشناس زحمات همکاران در انجمن باشیم.

انجمن زحمات بسیار می‌کشد و مقداری اگر دقت عمل وجود داشته باشد، همه باید قدردان این تلاش‌ها باشیم. اکنون ما هم در حد بضاعت، قدم کوچکی برداشته و امیدواریم که بتوانیم کمک‌های بیشتری انجام دهیم.

لطفا واحد تولیدی خود را برای خوانندگان مجله معرفی کنید.

شرکت ما در سال 1360 به صورت یک سایت کوچک و از سال 1365 یعنی حدود 20 سال است، به نام «پارس پولیکا» تاسیس شده است.

ما تولیدکننده اتصالات هستیم و 140 قلم تولید داریم. چه در زمان مدیران پیشین و چه اکنون که بنده در راس این کار هستم، خوشبختانه همواره کار با تعهد پیش رفته است. ما دارای نشان استاندارد و عضو انجمن سراسری استاندارد ایران هستیم؛ البته نشان ویژه زیست محیطی هم داریم. علاوه بر این موارد دارای ایمنی کار، کیفیت و مدیریت نیز هستیم.

لازم به ذکر است با این که از طرف استاندارد آزمایشگاه ما می‌توانست آزمایشگاه همکار باشد؛ اما به دلیل این که دخالتی در کار سایر همکاران نکنیم این کار را انجام ندادیم.

بزرگ‌ترین افتخار ما این است که درجه خلوص کالاهایمان در حدود 99 و نیم و100 درصد است؛ چون از هیچ ضایعاتی استفاده نمی‌کنیم و سال‌ها است که با این روش کار انجام می‌دهیم. با وجود این بازار آشفته که اکنون وجود دارد، کوچکترین خللی در روند تولیدمان وارد نشده است.

دوره‌های پر فراز و نشیب در بازار، چه در دوره تحریم و همچنین در دوره رکود وجود داشته است؛ شما این مراحل را چگونه طی کرده‌اید و چه برنامه‌ای برای پایداری و ماندگاری خود در بازار داشته‌اید؟

بنده تصور می‌کنم به صورت انفرادی نمی‌توان کاری انجام داد. با توجه به این که ما دارای انجمن و همچنین تعاونی هستیم باید از نظر تامین منابع اولیه، با تعاونی مقداری مذاکره و انجمن مقداری تقویت شود.

به نظر من بهترین کار بالا بردن سطح کیفیت کار و صادرات است. این را نباید فراموش کرد که ما پس از به نتیجه رسیدن برجام، شاهد حضور کشورهای دیگر در کشور خواهیم بود؛ از این روی باید کیفیت کالاهای خود را ارتقاء دهیم تا بتوانیم حداقل در کشورهای همسایه با شرایط بین المللی، اجناس خود را صادر کنیم. به زعم بنده در غیر این صورت مشکلات عدیده‌ای پیش خواهد آمد.

آقای سرلک به نکته مهمی اشاره کردید، آن هم توان رقابتی تولیدکنندگان داخلی در دوره پس از تحریم است به نظر شما چه میزان از تولیدکنندگان می‌توانند در این شرایط به فعالیت خود ادامه دهند. بنده با توجه به گفت‌وگوهایی که با برخی از تولیدکنندگان داشته‌ام بسیاری از آنها هنوز استراتژی و برنامه خاصی برای دوره جدید ندارند؛ در این شرایط چه باید کرد؟

به دلیل این که مدت‌های مدیدی است که صادرات ما کم رنگ شده است؛ شاید در ابتدا اعتماد نکنند؛ اما اگر کیفیت جنس، نحوه بسته بندی و ویرایش روی جنس تولیدی بتواند در بازارهای بین‌المللی رقابت کند، مشکلی نخواهیم داشت. ما در داخل کشور تولیدکنندگان خوبی داریم و نسبت به این موضوع بسیار متعهد هستند.

در آخرین جلسه‌ای که در انجمن برگزار شد در خصوص غربالگری برخی از تولیدکنندگان گفت‌وگوهایی انجام شد، به این معنی که آنهایی که اجناس نامرغوب تولید می‌کنند حتی با داشتن مهر استاندارد، اگر آنها با یک بینش و درایت خاصی حذف شوند، مطمئنا می‌توان در بازارهای جهانی حضور یافت.

با این وجود، مقداری صبر نیاز است. به هر حال اگر می‌خواهیم در عرصه تولید باقی بمانیم باید تحمل و صبر پیشه کنیم؛ چون ما همیشه به طور عرضی به کار تولید نگاه می کنیم؛ اما اگر به صورت طولی نگاه کنیم به طور اطمینان می‌توانیم رقابت کنیم. بنده در این خصوص حتی یک درصد هم شک ندارم؛ چون جوانان ما بی نهایت از دانش، هوش و ذکاوت برخوردارند، باید این استعدادها جذب کار شوند. در این صورت مطمئنا مشکلی نخواهیم داشت؛ هر چند شاید در ابتدا مشکلاتی وجود داشته باشد.

در راستای همین موضوع صادر کردن کالاهای بی‌کیفیت به کشورهای دیگر، موجب خدشه‌دار شدن برندینگ ایران می‌شود، در این راستا چه اقداماتی می‌توان انجام داد و چه نهادهایی می‌توانند به این موضوع ورود کنند.

 با هماهنگی انجمن، اداره استاندارد و پژوهشگاه پلیمر، می‌توان از این موارد جلوگیری کرد. همان گونه که اشاره شد ما به صبر نیاز داریم. خوشبختانه اعضای انجمن همه از دانش خاصی برخوردارند. در هر صورت به طور انفرادی نمی‌توان کاری انجام داد، ما به تشکل نیاز داریم تا این کار را به صورت راهبردی پیش ببرد و هیچ تشکلی بهتر از انجمن نداریم.

بنده بسیار و بی‌نهایت به انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات اعتقاد دارم. البته من قبلا چندان حضور نداشته‌ام؛ با این وجود همیشه مقالات انجمن را مطالعه می‌کنم و به تصور بنده تنها راهکار موجود، حمایت از انجمن است.

 مطمئنا انجمن با درایتی که دارد می‌تواند تمام این مشکلات را حل کند؛ حتی اگر در صورت لزوم چندین سال هم طول بکشد، ارزش آن را دارد. با این وجود تا اعضا از انجمن حمایت نکنند، ما همیشه با مشکل روبرو خواهیم بود؛ چون شیطنت‌هایی در امر تولید، صادرات و واردات صورت می‌گیرد و انجمن می‌تواند با حمایت اعضا، جلوی این موارد را بگیرد.

لطفا اگر موردی را در پایان نیاز به ذکر می‌دانید، بیان کنید.

آرزوی بنده توفیق انجمن است.