سرویس ترجمه انجمن لوله و اتصالات پی وی سی: بخش های اول و دوم این مقاله شامل سرفصل های: چکیده، معرفی، داده ها، تکنولوژی صرفه جویی آب، آبیاری از طریق سیستم لوله گذاری سطحی، آبیاری از طریق سیستم لوله زیرزمینی و درک کشاورزان از ویژگی های تکنولوژی در روزهای گذشته منتشر شد. اکنون بخش پایانی آن پیش روی شما است.

 

4- پذیرش تکنولوژی های صرفه جویی در آب

ما پذیرش تکنولوژی را با دو مجموعه از اقداماتی که نه تنها از داده های نظر سنجی بدست آمده بلکه از بررسی منابع آب چین شمالی که توسط مرکز سیاست های کشاورزی چین در مغولستان، هبی، هنان، لیائونینگ، شان شی از دسامبر 2004 تا ژانویه 2005 انجام شده است، پیگیری کردیم.

اولین اقدام یک اقدام روستایی است که یک روستا در نظر گرفته شده که تکنولوژی را تصویب کند اگر حداقل یک طرح یا کشاورز در روستا از این تکنولوژی استفاده می کند. اقدام دوم درصد منطقه کشت با استفاده از این تکنولوژی است که یک اندازه گیری از میزان واقعی پذیرش در سطح مزرعه است.

 

4-1 پذیرش روستا

تکنولوژی های لوله گذاری سطحی و زیرزمینی در طول سال های گذشته مسیر پذیرش متفاوتی را در پیش گرفته است اگرچه ردیابی سطوح پذیرش در دهه 1950 در سال های اولیه جمهوری مردمی دشوار و میزان صرفه جویی در مصرف آب در ابتدا بسیار پایین بود. در مورد لوله گذاری سطحی، میزان پذیرش فقط 1 درصد است.

 

 بدیهی است که با توجه به فراوانی نسبی آب و ماهیت کشاورزی در آن زمان (جمعی با انگیزه کوچک برای به حداکثر رساندن سود) سطح میزان پذیرش تکنولوژی در روستا یا خانواده در طول 30 تا 40 سال بعد پایین باقی ماند. که تا اوایل 1990 میزان پذیرش سریعتر شد.

 

 بین سال های 1995 تا 2004 سطح پذیرش لوله گذاری سطحی در روستا  بیش از دو برابر شد که از 23 درصد تا 80 درصد افزایش یافت. در سال 2007 میزان پذیرش لوله گذاری سطحی همانند سال 2004 بود اما یک کاهش 2 درصد را دارد. یک توضیح برای انتشار نسبتا سریع از تکنولوژی لوله گذاری سطحی این است که دهه 1980 و یا اواسط دهه 1990 برخی موانع برای پذیرش این تکنولوژی ها از بین رفت و این منجر به آغاز موجی از فعالیت های پذیرش شد. بین سال های 1950 و 1980 همانند تکنولوژی لوله های سطحی، میزان پذیرش لوله گذاری زیر زمینی بسیار پایین است (کمتر از 1درصد).

 

اگرچه همانطور که در مورد تکنولوژی لوله سطحی میزان پذیرش پس از اوایل دهه 1990 افزایش پیدا کرد، بین سال های 1995 و 2004 میزان پذیرش لوله های زیر زمینی  دو برابر شد و از 11درصد به 26 درصد افزایش یافت. متوسط میزان افزایش از این نوع تکنولوژی 9 درصد بین سال های 2004 تا 2007 بود.کمبود منابع آب قطعا تقاضای تکنولوژی زیر زمینی را افزایش می دهد. در مقابل ممکن است که تکنولوژی های سطحی لوله به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد که می تواند به دلیل هزینه ثابت پایین، بخش پذیری و حداقل نیازهای هماهنگی باشد.

 

4-2 میزان پذیرش در مناطق کشت

یافته های ما از بررسی میزان پذیرش از دو تکنولوژی این است که اگرچه این میزان پذیرش به سرعت در حال رشد است ولی وسعت پذیرش پاینتر از میزان پذیرش کلی است.(جدول 2) نرخ پذیرش بالاتر بر اساس منطقه کاشت نزدیک به دو برابر درصد برای تکنولوژی لوله های سطحی اندازه گیری شده است( ردیف1) که از 17درصد از سال 1995 به 41 درصد در سال 2004 افزایش یافته است.

 

 علیرغم نرخ رشد سریع بعد از 1995 ،میزان افزایش این نوع تکنولوژی از سال 2004 تا 2007 ، 14درصد افزایش یافته است. پذیرش 55 درصدی در مناطق کشت در سال 2007 وجود داشته است. از این رو کشاورزان مجبورند هنوز هم برای نیمی از مناطق کشت خود تکنولوژی لوله های سطحی را اتخاذ کنند. مرسوم ترین تکنولوژی صرفه جویی در آب حداقل برای 60درصد مناطق کشت استفاده نمی شود.

 

الگوهای میزان پذیرش تکنولوژی لوله های زیرزمینی استفاده شده برای مناطق کاشت مشابه لوله های سطحی است. درمورد تکنولوژی های زیرزمینی وسعت پذیرش که  با توجه به درصد کشت اندازه گیری شده است در کل در حال افزایش است اما هنوز مقداری کم است.(جدول2،ردیف 2). به عبارت دیگر از سال 2007 تکنولوژی لوله های زیرزمینی تنها 19درصد از مناطق کشت را تحت پوشش قرار داده است.و نرخ رشد 2 درصدی از 4درصد در سال 1995 به 5/7 درصد در سال 2004 رسیده است.

 

جدول2 نسبت مناطق کاشت که از لوله سطحی استفاده کرده اند به لوله زیر زمینی در 1995،2004،2007

 

. عوامل تعیین کننده پذیرش تکنولوژی صرفه جویی آب

به نظر می رسد که تکنولوژی لوله سطحی به سرعت در حال گسترش است که به طور گسترده ای در بیش از نیمی (55درصد) از مناطق کاشت مورد بررسی، در سال 2007 مورد استفاده قرار گرفت

 

تکنولوژی لوله زیرزمینی نسبتا به سرعت در حال رشد است در سال 2007 حدود 19درصد از مناطق تحت بررسی را پوشش داد.

 

ما نقش مسایل انگیزشی به عنوان یکی از کلیدهای تعیین کننده پذیرش را مورد بررسی قرار می دهیم. همچنین نقش دولت را در ارایه اطلاعات ، سرمایه گذاری و هماهنگی بررسی می کنیم.

 

5.1 پذیرش و کمبود آب

هزینه های آبیاری با مصرف آب افزایش می یابد. برای کاهش مقدار آبی که برای محصولات زراعی به کار می گیرند یا برای تغییر الگوی کشت و ترکیب دانه هایی که خود تولید می کنند باید برای کشاورزان انگیزه ایجاد کرد. متناوبا مطابق با یک بیشینه ی بزرگ رابطه کمبود آب و پذیرش تکنولوژی های صرفه جویی در آب و کشاورزانی که پذیرش تکنولوژیهای جدید را قبول کرده اند را نشان می دهد.

 

ما یک رابطه منفی بین سطح پذیرش و دو تکنولوژی صرفه جویی آب و استفاده از آبهای سطحی را پیدا کردیم. (جدول3) نرخ های پذیرش دو تکنولوژی در روستاهای دارای آب زیرزمینی نسبت به روستاهایی که آبیاری همجوار آبهای سطحی و زیرزمینی دارند بالاتر است. درمورد تکنولوژی لوله کشی زیر زمینی تفاوت نرخ پذیرش از تکنولوژی لوله کشی سطحی بزرگتر است.

 

جدول 3 نرخ پذیرش در روستاهایی که از آب زیرزمینی و آب سطحی استفاده می کنند در سال 2004 و 2007

 

جدول 4 میزان پذیرش و میزان استفاده از آبهای زیرزمینی در روستاهای با آب عمیق در سال های 2004 و2007

 

در روستاهای با آبهای زیرزمینی، انگیزه برای پذیرش تکنولوژی بسیار واضحتر است ما انتظار داریم روستاهای با آب زیرزمینی با عمق زیاد، بیشترین میزان پذیرش تکنولوژی ها را داشته باشند. داده های ما وقتی بر اساس استفاده خانوارها یا اندازه منطقه کشت باشد دقیقا این نتیجه را نشان می دهند (جدول 4) کشاورزان در روستاهایی با آبهای عمیق در عمق 8-50 متر و بیشتر از 50 متر بیشتر دیده شده که از تکنیک های صرفه جویی در آب استفاده کنند تا کشاورزان در روستاهایی با عمق آب کمتر از 8 متر. به استثنای لوله کشی سطحی و زیرزمینی قسمتی از منطقه کاشت در هر مزرعه از تکنولوژی صرفه جویی آب استفاده می شود که این مقدار در روستاهایی که از چاههای عمیق استفاده می کنند کمتراز روستاهایی است که از چاههای کم عمق استفاده می کنند که ممکن است تا به حال به ندرت از آن استفاده شده باشد (نرخ پذیرش صفر است)

 

5.2 نقش دولت

شواهد قابل توجهی وجود دارد که پذیرش تکنولوژی لوله کشی آب، مربوط به هزینه پمپاژ آب زیرزمینی و نیاز به پرداخت برای حجم آب است. این نشان می دهد که نرخ پذیرش تکنولوژی در بین کشاورزان در روستاهایی که آب را از چاههای عمیق تر پمپاژ می کنند بیشتر از روستاهایی است که از چاههای کم عمق پمپاژ می کنند.

 

بعلاوه تعداد زیادی روستا وجود دارد و تعداد قابل توجهی مناطق کشت در روستاها که آب را از چاه های عمیق پمپاژ می کنند که تکنولوژی لوله کشی زیرزمینی را نپذیرفته اند که به طور آشکار صرفه جویی آب را فراهم می کند( همچنین صرفه جویی در انرژی از نوع انرژی الکتریکی که پمپ با آن کار می کند.) درنتیجه به نظر می رسد که باید عوامل تعیین کننده غیرمالی  دیگری نیز وجود داشته باشد که چرا بعضی کشاورزان آن را قبول می کنند و بقیه نه.

 

تکنولوژی ها با هزینه های ثابت بالا ممکن است خارج از دستیابی کشاورزانی باشد که هیچ کمکی از بیرون به آنها نمی شود. این یک مانع برای پذیرش است. ضعف منابع مالی گروهی نشان می دهد که امکان کاهش توان سرمایه گذاری وجود دارد.

 

سرمایه گذاری در تکنولوژی لوله گذاری سطحی از کشاورزانی شروع شدکه دارای سرمایه کم و ثابت بودند. برای تکنولوژی لوله گذاری زیرزمینی سرمایه گذاری از سه گروه شروع شد، کشاورزان (35درصد)، روستاییان (34درصد) و سطوح بالای دولت (41درصد) تعداد روستاهایی که سرمایه گذاری دولتی را دریافت کردند نسبتا در شمال چین بزرگ است.

 

حمایت توسعه ای ورود یارانه ها و دستیابی به اطلاعات را فراهم می کند که ممکن است یکی از مهمترین فاکتورهای پذیرش تکنولوژی باشد. دستیابی به توسعه، منابع بالقوه اطلاعات متنوع تر از منابع سرمایه گذاری مالی است. درمورد تکنولوژی لوله های سطحی و زیرزمینی ، اطلاعات از روستا، دولت های دیگر، رسانه هاو تبلیغات جدید، کشاورزان دیگر، تبادل نظر با مالکان لوله بدست آمده است.

 

پذیرش این دو فناوری نیاز به هماهنگی و منبع اطلاعات بصورت متمرکز برای متقاضیان در نهادهایی که میتوانند امکان پذیرش را تسهیل کنند( روستاها و سطوح بالاتر دولت)، دارد. از این رو ما انتظار داریم تکنولوژی لوله گذاری زیرزمینی از طرف دولت مورد استقبال قرار گیرد.

 

نتیجه

با وجود استفاده روز افزون از این دو تکنیک صرفه جویی آب، میزان پذیرش در چین شمالی هنوز هم کم است. از دو نوع تکنیک صرفه جویی آب، تکنیک لوله گذاری سطحی، به شدت قابل تقسیم و کم هزینه است و بدون اقدام جمعی یا سرمایه گذاری های کلان قابل اجرا است که به سرعت در حال رشد و نرخ پذیرش بالاتری دارد.

 

با این حال، سیستم لوله گذاری زیرمینی نسبتا سطح پذیرش پایینی دارد، محدوده قابل توجهی برای بسیاری از پذیرش ها وجود دارد که ممکن است به این معنی باشد که تعدادی محدودیت و موانع مثلا اطلاعات، توسعه و در برخی موارد کمک مالی و هماهنگی برای پذیرش وجود دارد.

 

ضروری است که دولت سیاست هایی را اتخاذ کند و انگیزه هایی برای کشاورزان و گروه هایی از آنها برای غلبه بر محدودیت های کارهای جمعی ، پذیرش کشاورزان فراهم کند. این امید وجود دارد حداقل در سطح میدانی برای صرفه جویی های عظیم آب در سال های آتی این اقدامات انجام گیرد. اگر انگیزه ها و سرویس های دولتی فراهم شود می توان آب را به مناطقی که دارای کمبود آب است انتقال داد. مناطق زیادی  برای حفظ آب و حمایت از بخش کشاورزی چین علارغم وجود منابع آب زیاد وجود دارد.

 

سیاست های دولت برای تشویق پذیرش تکنولوژی لوله گذاری صرفه جویی آب  باید روی مناطقی تمرکز داشته باشد  که صرفه جویی آب سطح مزارع منجر به افزایش آب در دسترس می شود. تحت برخی شرایط هیدرولوژیکی پذیرش تکنیک های صرفه جویی آب ممکن است به صرفه جویی آب سطح مزارع منجر شود اما تاثیر زیادی در آب موجودی منطقه نخواهد داشت. دولت می تواند نقش مهمی در فراهم کردن انگیزه برای پذیرش در مناطقی باشد که صرفه جویی آب سطح مزارع، در دسترس بودن آب محلی را افزایش نمیدهد اما منجربه افزایش دسترسی به آب خواهد شد.

 

جدول5.منبع اصلی سرمایه گذاری در تکنیک صرفه جویی در آبدر سال 2004 و 2007

 

* ترجمه: اسرین مرادیان شرکت نیک پلیمر