این طرح های بازیابی درحال توسعه هستند که کنترل افزودنی ها را حفظ می کند و از انتشار آنها در محیط جلوگیری می کند. همچنین شواهدی که دفع مواد زائد PVC همراه با  دفن زباله  که منجر به آلودگی خطرناک خاک شود، وجود ندارد.

بازیافت

محصولات PVC تمیز پس از استفاده و آنهایی که قابلیت جدا شدن دارند، می توانند به آسانی به محصولات جدید بازیافت شوند. در محصولاتی که پایدارکننده های حرارتی را با پایه سرب و کادمیوم ترکیب می کنند تقریبا دارای طول عمر طولانی هستند اما در بسیاری از موارد که وارد جریان ضایعات می شوند، تا حدی قابل بازیافت هستند.

برای مثال لوله های PVC، کفپوش ها، پوشش سقف ها و صنایع پنجره در اروپا طرح هایی را  برای جمع آوری و بازیافت این محصولات زمانی که به پایان عمر مفید خود رسیده اند، توسعه داده اند. این بازیافت شده ها سپس با محصولات با طول عمر یکسان ادغام خواهند شد. در مورد ضایعات حاوی پلاستیک های مخلوط یا محصولات ساختمانی چند ماده ای که از لحاظ اقتصادی نمی توانند به پلیمرهای خالص تفکیک شوند، روش های دیگری همچون بازیافت مواد اولیه نیز در حال توسعه است.

فرایند Vinyloop® که در حال حاضر در مقیاس تجاری کاربرد دارد، ترکیبات PVC بازیافت شده را از ضایعات PVC  آلوده با پلیمرهای دیگر تولید می کند و همچنین می تواند برخی از کامپوزیت ها را جدا کند. در حال حاضر در مقیاس تجاری برای بازیافت PVC از کابل ها و پوشش سقف ها استفاده می شود.

بازیافت مواد اولیه یک گزینه برای ضایعات است که برای بازیافت مکانیکی، بیش از حد پیچیده یا بسیار آلوده است. تعدادی از استانداردهای اروپایی برای پوشش محصولات ساختمانی ساخته شده از PVC نوشته شده است، بخشی که بیش از 60 درصد بازار PVC را تشکیل می دهد. این واقعیت را باید بپذیریم که این بازیافت شده ها که ناگزیر شامل طیف وسیعی از پایدارکننده هاست، برای استفاده از این محصولات در دسترس خواهند بود و شامل الزامات آزمون مناسب برای اطمینان از حفظ استانداردهای عملکردی است.

سوزاندن با بازیابی انرژی

استفاده از سوزاندن با بازیابی انرژی مرتبط با آن، نقش مکمل در بازیافت دارد. در مورد استابلایزرهای مورد استفاده در PVC، مسائل بالقوه شامل انتشارات گرد و غبار و وارد شدن آب به محل دفن خاکستر باقی مانده که حاوی مقادیر مضر از فلزات سمی است. این آب، مواد شیمیایی و فلزات خاکستر را در بر می گیرد و زمین ها و آبهای سطحی را آلوده می کند. تعدادی از مطالعات مستقل نشان داده اند که فلزات موجود در ترکیبات PVC از جمله پایدار کننده های حرارتی تنها بخش کوچکی از فلزات موجود در منابع دیگر را تشکیل می دهند و تکنولوژی کنترل مرتبط باید استفاده شود که آیا ضایعات  PVC وجود دارد یا خیر.

 همچنین لازم به ذکر است که اکثریت ضایعات PVC که به مخازن سوزاننده منتهی می شوند، از کاربردهای بسته بندی PVC که هیچ گونه سرب و کادمیوم در آن وجود ندارد، نشات می گیرد.

دفن زباله

ضایعات PVC در محل های دفن زباله عمدتا از کاربردهای خانگی و بسته بندی شامل استابلایزرهای قلع و کلسیم/ روی است و هرگز حاوی پایدارکننده های حرارتی بر پایه سرب و کادمیوم نیستند. در هر صورت مقدار PVC در یک محل دفن معمول کمتر از 1 درصد است و محتوای فلز به طور کلی بیش از 2 درصد این مقدار نیست. حتی زمانی که ضایعات از محصولات ساختمان شامل لوله ها و پروفیل پنجره وجود دارد (پایدار شده با ترکیبات سرب و کادمیوم) مطالعات نشان می دهد که کمترین و یا هیچ گونه شستشوی فلزات (لیچینگ) حتی تحت شرایط خاک با دانه بندی درشت اتفاق نمی افتد.

برخی از پایدار کننده های ترکیبی که در سیستم های کلسیم/روی و باریم/ روی استفاده می شود، در محل های دفن زباله، زیست تخریب پذیر شناخته شده اند. صنایع پی وی سی یک برنامه تحقیقاتی سه ساله را توسط موسسات مستقل در آلمان و سوئد در زمینه عملکرد طولانی مدت ضایعات پی وی سی در محل دفن زباله با پوشش دادن طیف وسیعی از کاربردهای سیستم استابلایزر انجام داده است. 

نتایج نشان داد که سهم محصولات پی وی سی از فلزات سنگین در ضایعات جامد شهری کم است. با این حال ضایعات پی وی سی منبع اصلی ترکیبات آلی قلع هستند اما مقایسه محافظه کارانه غلظت پیش بینی شده (PEC) و پیش بینی غلظت بدون اثر  (PNEC)در لیچیت(هنگامی که آب وارد محل دفن زباله می شود و فلزات و مواد شیمیایی را در بر می گیرد) نشان می دهد که محصولات PVC اثر قابل توجهی بر مسمومیت دفن زباله ندارد.

تهیه و ترجمه اختصاصی: انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی