Association of PVC Pipe and Fitting Producers

 صد البته ژنرال برازنده کارآفرینانی است که در این شرایط، تاب می‌آورند و موی سپید می‌کنند تا محصولی با کیفیت به مصرف کننده عرضه کنند.
جواد نامی مدیرعامل شرکت پلیمر توس، تولیدکننده لوله و اتصالات یو پی وی سی، دیر زمانی است که در این صنعت، فعالیت دارد. نامی در این گفت و گو از عرضه محصولات بی‌کیفیت توسط برخی تولیدکنندگان گلایه کرد و پیشنهاد افزایش اطلاع رسانی به مردم درباره محصولات با کیفیت را داد. وی بر این باور است که باید برای این کار یک اتاق فکر در انجمن تشکیل شود.

آقای نامی برای پرسش نخست، واحد پلیمر توس را معرفی کنید.
پلیمر توس، تولیدکننده لوله و اتصالات UPVC از 20 تا 200 میلیمتر است. ما دارای استانداردهای  9119، 9118 و 361  هستیم. اخذ استاندارد برق و مخابرات نیز در حال انجام است. سیفون دوبل نیز هم که مورد مصرف آب و فاضلاب نیمی از کشور است را نیز داریم. 

با توجه به محصولات واحد تولیدی پلیمر توس و همچنین دریافت استانداردهای لازم، آیا تولیدات این شرکت به دیگر کشورها هم صادر شده است و یا برنامه‌ای برای توسعه بازار خود در کشورهای دیگر دارید؟
ما در مقطعی به کشور تاجیکستان صادرات داشتیم؛ اما به دلیل عملکرد نامطلوب طرف تاجیک، ناگزیر به جایگزین کردن این بازار با قندهار افغانستان شدیم.
بازار افغانستان تا سال گذشته وضعیت مناسبی داشت؛ اما در آن جا هم کشور چین با برندهای ایرانی وارد بازار شد. در نتیجه صادرات ما به افغانستان به یک دهم و حتی بیشتر کاهش یافت. ما بیشتر بازار داخلی داریم.

شرکت شما برای توسعه بازار تا کنون چه اقدامی انجام داده و یا چه راهبردی در این زمینه دارد؟
برای پاسخ به این پرسش باید به این نکته توجه کرد که توسعه بازار، متاثر از سیاست‌های دولت است؛ این که به چه میزان سیاست‌های پروژه‌ای داشته باشد. اما توسعه به معنای اخص آن، تلاش ما همواره بر این معطوف بوده است که جزو برندهای با کیفیت باشیم که توجه به این موضوع می‌تواند، محصولات جایگاه واقعی و مناسب خود را در بازار بیابد.
اما مشکلی که وجود دارد این است که در بازار کاذب هم برخی برندها به صورت قارچ گونه به وجود می‌آیند، مدتی می‌مانند و بازار را خراب می‌کنند. به طور مثال بسیاری از محصولات با پسوند و پیشوند گلپایگان در بازار حضور دارند که بازار را به چالش می‌کشند؛ همان گونه که برند اصلی شرکت گلپایگان را نیز به چالش کشیدند.

شما دلیل اقبال بازار برای مصرف محصولات بی‌کیفیت را در چه چیز می‌دانید؟
این موضوع به عدم آگاهی ارگان‌ها و شرکت‌های مصرف کننده ارتباط دارد. ما هزینه زیادی به مرکز تحقیقات پرداخت می‌کنیم؛ اما این سازمان تنها به صدور گواهینامه اقدام می‌کند که این به تنهایی کفایت نمی‌کند. مصرف کننده نهایی اصلا هیچ اطلاعی ندارد.
به طور مثال لوله‌های هواکش بی‌کیفیت، بسیار خطرناک است و تفاوت آن با مصحول با کیفیت تنها 30 تا 40 هزار تومان است؛ اما هنگامی که از مصرف کننده درباره دلیل خریداری محصول بی‌کیفیت پرسش می‌شود، پاسخ می‌دهند که مگر لوله خوب و بد هم دارد؟! این موضوع نشان از بی‌اطلاعی مصرف کننده دارد. این نیاز وجود دارد که در یک مقطعی همه شرکت‌ها هزینه تبلیغات را متقبل شوند؛ مثلا استعلامی از انجمن گرفته شود و یا در روزنامه، تلویزیون تبلغیات انجام شود.
به طور مثال در برنامه «پایش» که به کارآفرینان اختصاص دارد، آقای متوسلیان به عنوان فردی مجرب نه برای شرکت خود، بلکه در خصوص انجمن و تولیدکنندگان صحبت کند و به مردم اطلاعات لازم را ارائه دهد. همچنین در سایر رسانه‌ها تبلیغات و اطلاع رسانی کافی صورت گیرد.
ماهنامه انجمن اقدام خوبی است؛ اما این مجله به دست مصرف کننده نهایی نمی‌رسد، تنها به سازمان‌هایی مانند آب و فاضلاب ارسال می‌شود که آنها هم محصول را می‌شناسند؛ اما همین مسئولان در نهایت به دنبال جنس متوسط می‌روند. لذا آگاهی دادن به مردم در خصوص عواقب کار امری ضروری است.

آیا در این زمینه نظارتی صورت نمی‌گیرد؟
نظارت در ایران صفر است؛ باید در نظام مهندسی را ببندند. 
بنده در نامه‌ای به آقای چیت چیان نوشتم که در راه سازی مشاهده می‌شود که پس از ساخت و تحویل پروژه که با حضور ناظر و بازرس و غیره انجام می‌شود؛ اما ضرورت دارد که تیمی اقدام به نبش قبر کار تحویل شده کنند. مشاهده می‌شود که بعد از بهره‌برداری از یک پروژه، تنها بعد از چند روز حفره‌ای به طول 10 متر باز می‌شود که ناشی از نشتی آب است.
در موارد دیگر هم مشکلاتی از سوی انبوه‌سازان به دلیل عدم آشنایی مصرف کنندگان و یا کم کاری کارشناسان مشاهده مشهود است.

طرح در دست انجمن در خصوص رتبه بندی شرکت‌ها تا چه اندازه می‌تواند به رفع مشکلاتی که شما به آن اشاره کردید، کمک کند؟ ضرورت اهمیت این طرح را بیان کنید.
طرح خوبی است. طرح طاهای استاندارد تنها 6 ماه وارد بازار شد و اقدام به نمره‌گذاری کرد، نمره شرکت پلیمر توس 80 بود و دیگر شرکت‌ها هم نمره خود را اخذ کردند، اما این کفایت نمی‌کند.
بنده می‌خواهم این موضوع را مطرح کنم که آیا لوله‌های پی وی سی یا لوله‌های پلیمری برای آب رسانی که باید فودگرید باشند یا لوله‌های فاضلاب که متاسفانه اکنون در آب رسانی هم استفاده می‌شود، جزو استاندارد اجباری تعریف شده است یا خیر؟ 

بله تعریف شده است...
بله، لذا اگر این محصولات را به چشم استاندارد اجباری نگاه کنیم و چنان چه فروشنده‌ای اقدام به فروش لوله‌های بی‌کفیت کند، باید مانند فروش مواد غذایی نامطلوب، آن را پلمپ کنند.
این کار نیازمند یک نظارت قوی است، رتبه‌بندی حداقل کاری است که انجمن می‌خواهد آن را به نتیجه برساند و کار خوبی هم هست. البته تلاش‌های فراوان و همچنین استقامت در کار را می‌طلبد. با تمام این تفاسیر می‌تواند راهگشای برخی از مسائل باشد تا حداقل افقی را به کارشناسان آب و فاضلاب، انبوه سازان و غیره ارائه دهد؛ این طرح در چنین سطحی می‌تواند موثر باشد اما در سطوح پایین‌تر چندان کارایی ندارد. حداقل خود ما را تا حدودی به چالش می‌کشاند. به طور مثال بنده روزی 5 تن تولید می‌کنم اما فرد دیگری در روز 50 تن با صد در صد کربن تولید می‌کند و خیلی هم راحت آن را می‌فروشد و هر بار ناگزیریم تا کارشناسان سازمان‌ها را در خصوص این لوله‌های بی‌کیفیت مجاب کنیم.

شما به عدم آگاهی مصرف کنندگان خرد و اهمیت اطلاع رسانی به سطوح پایین، اشاره کردید؛ برای این موضوع چه راهکار و پیشنهادی دارید؟
دقت کنید که بیشتر مردم می‌دانند که مثلا چه آجر و یا نوع سیمانی را مصرف کنند. دیگر کسی به دنبال خشت خام نیست و یا اگر هم اطلاعی نداشته باشند از یک معمار جویا می‌شوند. این موارد را مردم تقریبا به طور عام می‌دانند اما درباره لوله و اتصالات اصلا چنین اتفاقی نیفتاده است. چرا؟ چون همیشه تهیه کننده لوله فروشندگان مغازه‌دار بوده‌اند و آنها نیز در پی سود آنی خود هستند. به طور مثال لوله هایی در مشهد تولید می شود که اگر به جای آن گچ تولید می شد، قیمت آن بیشتر بود! 

آقای نامی دوباره این پرسش را مطرح می‌کنم که راهکار شما برای اطلاع‌رسانی به عامه مردم باید به چه شیوه‌ای باشد؟ شما عنوان کردید که مجله انجمن در اختیار انبوه‌سازان و نهادهایی مانند آب و فاضلاب قرار می‌گیرد، اما عامه مردم...
باید در این خصوص یک اتاق فکر در انجمن ایجاد شود و در این اتاق برای این مسئله راهکار یافت. به طور مثال به همان روشی که برنامه‌هایی مانند «خندوانه» و «دورهمی»، توانسته‌اند مخاطب خود را جذب کنند، ما نیز مخاطب خود را که همان مصرف کنندگان هستند را مورد هدف قرار دهیم. 
همان‌گونه که عنوان شد اکنون لوله کش‌ها و فروشنده‌ها، بیشترین سود را می‌برند و متضرر نهایی فردی است که از این لوله‌ها در منزل یا پروژه‌اش استفاده می‌کند. 
چند روز پیش همایشی درباره توانمندی‌های شرکت‌های آب و فاضلاب برگزار شد که با بنده هم مصاحبه‌ای داشتند در آنجا عنوان کردم که برگزاری چنین همایش‌هایی خوب است اما خروجی ندارد؛ شما افراد را مجاب به گرفتن غرفه می‌کنید اما دریغ از این که افراد در یک کلاس کارگاهی به سخنان گوش دهند.
کارشناسانی در مجله انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی، تلاش و زحمت کشیده و مطالبی را استخراج می‌کنند که در آن فرمول‌ها و مقدار مصرف افزودنی‌ها و به طور کلی ماهیت یک لوله خوب را مشخص می‌کنند؛ اما در حقیقت همین کارشناسان آب و فاضلاب که بنده بارها با آنها گفت و گو کرده‌ام، نمی‌دانند که پی وی سی خوب، PP و یا پلی اتیلن چه ماهیتی دارند؟ تنها می‌گویند کدام یک راحتتر است؟!
باید در خصوص این موارد در اتاق فکر، راهکارهای مناسب یافت. ما آمادگی داریم در نشریات تخصصی و در جاهای مختلف مانند تلویزیون، هزینه‌های لازم برای اطلاع رسانی، انجام دهیم.

آینده بازار لوله و اتصالات پی وی سی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بر اساس پژوهش‌هایی که ما تا کنون انجام داده‌ایم، «UPVC» به سمت «CPVC» رفته است. اگر خوب به یاد داشته باشم کشور آلمان در حوزه سی پی وی سی، فعالیت انجام میدهد. به طور مثال این لولهها می‌توانند مانند یک لوله فلزی مقاومت داشته باشند.
آن چه که مسلم است ما در بخش فولاد توفیق زیادی نداریم؛ چون پروسه به دست آوردن فولاد نسبت به پتروشیمی‌ها دشوارتر است. به مرور پتروشیمی‌ها با فراوری‌های جدیدتر جای خود را باز می‌کنند. امکان دارد فرمول‌های جدید، ویژگی‌ها را بهبود ببخشند. به طور مثال چه کسی تصور می‌کرد که زمانی تولید درب و پنجره با پی وی سی امکان پذیر باشد. این امکان نیز وجود دارد که در آینده به جای تیرآهن از پی وی سی در ساختمان‌ها استفاده شود.  به طور کلی پی وی سی، جایگاه خود را دارد.

اگر مورد ناگفته‌ای باقی مانده است، لطفا بیان کنید.
بنده از انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی که جزو تشکل‌های پرتلاش و پربار است و همچنین زحمات آقای متوسلیان، سپاسگذارم.
برای پایان می‌خواهم عنوان کنم که ما باید بتوانیم با کیفیت برندسازی کنیم تا ماندگار شود و به موازات این موضوع باید به مردم آگاهی لازم داده شود. 

این گفت و گو در ماهنامه انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پی وی سی منتشر شده است.

برای مطالعه اخبار شرکت پلیمر توس اینجا را کلیک کنید.