Reply

13 Jan 2019

pvc-asso.ir

آب....

این بی همتا گوهر هستی که سالهاست پیش بینی شده جنگ آینده زمین بر سرآن خواهد بود و احتمالاً ما اینگونه پنداشته ایم که لشکری با توپ و تفنگ، از راه زمین و دریا به کشور دیگری حمله خواهند کرد و آب آشامیدنی را در بطری هایی پلاستیکی؛ بر روی ارابه و ... به کشور خودشان حمل می کنند!

شاید بارها و بارها خدارا شکر گفته ایم که در زمان حیات، این جنگ اتفاق نیفتاد و ما مجبور به جنگ تن به تن، آن هم با زبان تشنه نشده ایم. کمتر کسی از ما، احتمالاً به این نکته اندیشیده باشد که ما بدون آنکه خود بدانیم وسط میدان جنگ به خواب رفته ایم و هرروز هم بدون ذره ای احساس گناه از سهل انگاری و بی مسئولیتی خود خوابمان را سنگین تر می کنیم.


فرماندهان ما در این جنگ مدام فریاد می زنند: همه چیز در امن و امان است، آسوده بخوابید! این نواها و فریادهای دروغین آنقدر فضا را پرکرده اند که هیچ صدایی از این جنگ خانمانسوز را نمی شنوبم و اگر هم کسانی گاه گاهی از گوشه و کنار بخواهند بیدارمان کنند با چوب بی مهری و تهمت آنقدر دنبالشان می کنیم تا خود از مرزها فرار کنند و مارا با مسئولین آرامش بخش مان تنها بگذارند!


سالهاست آبهای این سرزمین کم آب بدون هرگونه مدیریتی صرف اموری می شود که هیچگونه صرفه اقتصادی جز شعار نداشته و ندارد!


سالهاست سد سازی های لجام گسیخته و بدون مطالعه تخصصی بدست کسانی مدیریت و اجرا می شود که انگار دلسوزی سرزمین و اقلیم خود را ندارند و حاضر نیستند از تجارت دنیا و کشورهای کم آب تر از ایران هم استفاده کنند که ایران ما از امروزی که هست خشکتر و تشنه تر نشود!


این سوء مدیریت از الف اول تا یای آخر سلول های این کشور را پرکرده و بخش کشاورزی بعنوان یکی از پر مصرف ترین بخش های آب کشور را هم بی نصیب نگذاشته است. بخشی که هنوز هم تعدادی مدیران متعهد و دلسوخته سرزمین را در اختیار دارد که برای انتقال آب و تجهیزات و روشهای صحیح آبرسانی عمر و اعتبار حرفه ای خود را داده اند که شاید بتوانند گوشه ای از این لطمات را جبران کنند و هزینه ها را کاهش دهند اما نتیجه ای جز بی مهری و تهمت های بی پایه و اساس نامسئول های صاحب سمت را دریافت نکردند و آخر کار خسته و درمانده و دلسوخته به کناری نشستند و نظاره گر سوزاندن سرمایه های این مرزو بوم شدند.

تا کی .....
تا کی ما می خواهیم در این خواب آرام غفلت بمانیم و سرمایه های ملی این کشور را باهزینه های حاشیه ای بالا زیر خاک دفن کنیم و چند سال دیگر دوباره به فکر رفع مشکل انتخاب امروزمان بیافتیم؟


آیا زمان آن نرسیده است که از این خواب غفلت بیدار شویم و کمی هم در انتخابهایی که مسئولش هستیم بازنگری کنیم.!


همه ماو کسانی که حتی یک حلقه ی کوچک از زنجیره آب را تشکیل می دهند مسئول هستیم و باید بار این تعهد اخلاقی و مسئولیت حرفه ای خود را بردوش بکشیم!
حتی اگر یک تولیدکننده لوله واتصالات پی وی سی هستیم و تا امروز محصول خود را به خوبی معرفی نکرده ایم!


شما هم مسئول هستید که انتخاب علمی و صحیح را بر منفعت شخصی خود یا دیگران، ارادی یا تحمیلی ترجیح دهید و فرزندان آینده کشور را از تشنگی این سرزمین نجات دهید!

Comments

  • Please insert your comment