Association of PVC Pipe and Fitting Producers

اینترنتِ اشیاء (Internet of Things) یا IOT مفهومی جدید در دنیای فناوری و ارتباطات است. به صورت خلاصه "اینترنت اشیاء" فناوری مدرنی است که در آن برای هر موجودی (انسان، حیوان و یا اشیاء) قابلیت ارسال داده از طریق شبکه های ارتباطی، اعم از اینترنت یا اینترانت، فراهم می گردد. 

در حالت کلی می توان گفت اینترنت اشیا شبکه ای از اشیاء فیزیکی تعبیه شده با قطعات الکترونیکی، نرم افزار، سنسورها و اتصالات است تا آن ها توسط تبادل اطلاعات با تولید کننده، اپراتور و یا دستگاه های دیگر قادر به ارائه ارزش و خدمات بیشتر باشند. هر کدام از اعضاء اینترنت اشیاء به تنهایی توسط سیستم تعبیه شده در آن، قادر به شناسایی است و همچنین می تواند با زیر ساخت اینترنتِ موجود نیز تعامل داشته باشد.

اینترنت اشیا مفهومی محاسباتی است برای توصیف آینده ای که در آن اشیای فیزیکی یکی پس از دیگری به اینترنت وصل می شوند و با اشیای دیگر در ارتباط قرار می گیرند. در این تکنولوژی به هر چیز یک شناسه «ID» منحصر به فرد و همچنین یک IP تعلق می گیرد که بتواند داده ها را برای پایگاه داده مشخص شده ارسال کنند.

با اجرای این شیوه در نهایت ممکن است محیط پیرامون بشر به چیزی شبیه آنچه در فیلم ها و داستان های تخیلی اشاره می شود نزدیک شود به عنوان مثال بهره گیری از این شیوه باعث می شود یک جارو برقی بتواند در زمان مشخصی فعال شده، محل تعیین شده از قبل را نظافت کرده و سپس مجددا خاموش شود.

اینترنت اشیا، سیستمی از کامپیوترها، ماشین های محاسبه، دستگاه های دیجیتال و مکانیکی، انسان ها و حیوانات است که هر کدام با یک کد مستقل و به عنوان یک وسیله ی متمایز، در شبکه حضور دارند و سهم قابل توجهی از تبادل اطلاعات و رفتار و رابطه میان آنها، بدون دخالت و نظارت مستقیم انسان انجام می شود

 بر اساس پیش بینی موسسه ی گارتنر، در سال ۲۰۱۷ میلادی، حدود هشت میلیارد و 400 میلیون وسیله به اینترنت متصل هستند. عددی که نسبت به سال ۲۰۱۶، حدود ۳۰ درصد افزایش نشان می دهد. موسسه ی گارتنر پیش بینی می کند که Internet of Things، در سال ۲۰۲۰، حدود ۲۰ میلیارد وسیله را پوشش دهد. اگر چه به تدریج، تحلیل های جدید تری مطرح شده که بر این باور هستند که تعداد وسایل متصل به یکدیگر در سال ۲۰۲۰، حدود پنجاه میلیارد دستگاه خواهد بود.  بسیار مهم است که تنوع وسایل و ابزارهای موجود در بستر IoT را به خاطر داشته باشیم.

اگر چه کامپیوترها، لپ تاپ ها، موبایل ها و ساعت های هوشمند، در سالهای نخست سهم قابل توجهی از وسایل حاضر در فضای IoT را به خود اختصاص می دهند، اما به تدریج انبوهی وسایل جدید به مجموعه ابزارهای قبلی اضافه خواهد شد. دستگاه آمازون اکو (و نمونه های مشابه آن که توسط سایر سازندگان عرضه می شوند) نمونه ای از دستگاه هایی هستند که در بستر IoT حضور جدی دارند.

همچنین، دوربین های حفاظتی داخل ساختمان ها هم نمونه ی دیگری از ابزارهایی هستند که در بستر IoT حضور داشته اند و البته به کمک تکنولوژی های ارتباطی جدید، حضورشان پررنگ تر هم شده است. البته IoT را نمی توان صرفاً به صورت اینترنتی با حضور اشیا تعریف کرد. اینکه غیر از کامپیوترها و موبایل ها، وسایل دیگری هم وارد فضای اینترنت شده اند، فرصت ها، قابلیت ها و البته تهدید های جدیدی هم ایجاد کرده است.

اینترنت اشیا، سیستمی از کامپیوترها، ماشین های محاسبه، دستگاه های دیجیتال و مکانیکی، انسان ها و حیوانات است که هر کدام با یک کد مستقل و به عنوان یک وسیله ی متمایز، در شبکه حضور دارند و سهم قابل توجهی از تبادل اطلاعات و رفتار و رابطه میان آنها، بدون دخالت و نظارت مستقیم انسان انجام می شود.

پروفسور روب وان کرنبرگ در سمیناری که سال ٩٣ در اصفهان درباره این موضوع برگزار شد اظهار کرد: 20 سال پیش این بحث در ادارات کاربرد داشت، اما بعدها متوجه شدند که می توان در خیابان ها نیز از آن استفاده کرد؛ به این صورت اینترنت اشیاء جایگاهش در اروپا را پیدا کرد و می توان گفت امروزه اروپاییان در زندگی روزمره شان نیز از این امر استفاده می کنند و این چیزی است که کمیسیون اروپا به آن رسیده و امروزه کاربردش را می بینیم. 

کرنبرگ با اشاره به کاربردهای اینترنت اشیاء، خاطرنشان کرد: به طور مثال یک شهر در اسپانیا 10 هزار سنسور نصب کرده است که شامل سنسورهایی مثل سنسور دما و یا سنسور حرکتی که روی اتوبوس ها قرار داده اند، می شود. با توجه به این سنسورها دولت تمام اطلاعات مردم را می گیرد حتی چین نیز در این امر فعال است و سعی می کند بحث اینترنت اشیا را گسترش دهد تا بتواند مدیریت بهینه ای بر روی منابع و مردم اش داشته باشد.

در این میان قطعا دسترسی به این نوع فناوری می تواند گردش مالی خاص خود را هم به دنبال داشته و سودآوری ایجاد کند. بر اساس بررسی های موسسه IDC ارزش بازار محصولات و خدمات اینترنت اشیا در سال 2017 به 7.3 ترییون دلار می رسد. این در حالی است که بازار مذکور در سال 2012 تنها 4.8 تریلیون دلار ارزش داشت.
________________________________________
منبع: متمم، روزآفرین،  آسارایان، زومیت