چکیده *
لایه‌های نانوکامپوزیتی ZnO/PVC را با روش قالب‌گیری حلال  تهیه و با تکنیک‌های مختلفی بررسی شده است. تمامی نتایج پراکندگی خوب نانوذرات ZnOرا در محیط پلیمری نشان می دهد. پراش اشعه ایکس(XRD) مشخص کرد که لایه‌های PVC خالص اندکی به شکل کریستالی است و پیکی را در نمودار خود دارد، اما نانوذرات ZnO به دلیل افزایش در ناحیه‌ی آمورف (بی‌شکل)، دارای درجه‌ی تبلور پایینی است. طیف‌سنجی FTIR (طیف سنجی تبدیل فوریه در ناحیه مادون قرمز)  طیف مشابهی برای نانوکامپوزیتها در محدوده‌ی طول موج  700 تا 3100 (cm-1) و نوار ضعیفی در 500-700 cm-1 به نمایش گذاشت که می‌توان آن را به کشیدگی پیوند Zn-O  نسبت داد.و همچنین یک افزایش هم در انحنای پیوند O-H در 1631 cm-1 مشاهده شد.هنگامی که سطح لایه‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی  (SEM)  آنالیز شدند توده‌های کوچکی در تصاویر دیده شد که نشان از زبری آن سطح داشت. این زبری با زبری سطح PVC خالص قابل مقایسه بود که توزیع مناسبی در تمام سطح خود داشت و با نقاط روشن در تصاویر SEM مشاهده می‌شود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری  (TEM) نشان داد که یک شبکه بلوری منظم که حاصل ساختار کربنی و محیط PVC است، بر روی یک پس‌زمینه‌ی آمورف  قرار گرفته است. تصاویر همچنین حاکی از آن بود که ساختار این نانوکامپوزیت‌ها هگزاگونال است. علاوه بر این، لایه‌های نانوکامپوزیتی دمای انتقال‌ شیشه‌ی  بالا و پایداری گرمایی و حراراتی مخصوص به خود هستند که دلیل این امر  برهم کنش قوی میان نانوذرات ZnO و PVC  می‌باشد.
1.    مقدمه
نانوکامپوزیت‌ها طبقه‌ی خاصی از مواد هستند که بدلیل  خواص فیزیکی منحصر بفرد خود دارای  پتانسیل بالقوه‌ای برای کاربرد حوزه‌های مختلف هستند ]4-1[. خواص این نانوکامپوزیت‌ها را می‌توان با استفاده از تعمیم مشخصات ترکیبات اصلی به یک ماده منفرد، به دست آورد. خواص این مواد نانوکامپوزیتی با خواص فیزیکی و شیمیایی پلیمرهای خالص و نانوذرات فلزی متفاوت است. کپسوله‌ کردن نانوذرات در داخل یک پوسته‌ی پلیمری محبوب‌ترین و رایج ترین عملکرد ممکن برای تهیه‌ی نانوکامپوزیت‌ها می‌باشد. بر این اساس، تعدادی از فلزات و ذرات اکسید فلزی در داخل یک پوسته پلیمری که به عنوان میزبان برای تشکیل نانوکامپوزیت عمل می‌کند، کپسوله می‌شوند ]8-5[.
در سال‌های اخیر نانو کامپوزیت‌های پلیمری به دلیل خواص استثنایی خود، بسیار مورد توجه بوده اند. این مواد که شامل اکسید روی (ZnO) و پلیمر هستند، خواص بسیار خوبی از ناحیه‌ی اکسید روی و عملکرد مکانیکی و انعطاف‌پذیری پلیمری از خود نشان می‌دهد. مخصوصا اینکه مواد هیبریدی، شامل پلیمرهای محلولی هستند که خواص مکانیکی بسیار عالی داشته و با تشکیل لایه‌‌های مناسب، می‌توان در حوزه‌های مختلف از آن استفاده نمود.
ZnO  به دلیل خواص اپتیکی، الکتریکی و گرمایی مناسب ماده‌ای عجیب است که کاربردهای جالبی را فراهم کرده است ]9[. نانواکسید روی به عنوان یک ساختار نانو ذره‌ای غیرآلی، در سال‌های اخیر با توجه به ویژگی‌های فراوان آن مانند پایداری شیمیایی، ثابت دی‌الکتریک پایین، عبور نور بالا، فعالیت کاتالیستی زیاد، خواص موثر ضدباکتریایی و جذب فرابنفش و مادون قرمز قوی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است ]14-10[.
با اضافه کردن نانواکسیدروی به PVC می‌توان خواص ساختاری، مکانیکی و گرمایی PVC خالص را به علت اندازه‌ی کوچک، سطح ویژه‌ی  بزرگ، اثرات کوانتومی و تعامل سطحی قوی بهبود بخشید. در نتیجه، نانوکامپوزیت‌های نانواکسید روی و PVC را می‌توان به شکل گسترده‌ای در پوشش‌دهی های مختلف، لاستیک‌ها، پلاستیک‌ها، فیبرها و کاربردهای دیگر به کار گرفت.
مواد پلیمری به دلیل اینکه در ترکیب با نمک‌های فلزی (یون‌های لیتیوم و یا ZnO) ترکیباتی را عرضه می‌کنند که برای توسعه قطعات پیشرفته‌ی الکتروشیمیایی با انرژی بالا، مانند باتری‌ها، پیل‌های سوختی، دستگاه‌های نمایشگر الکتروشیمیایی و سلول‌های فوتوالکتروشیمیایی با ساختی راحت و لایه‌های نازک و اندازه‌های دلخواه، استفاده می‌شوند بسیار مورد توجه هستند ]15[.
در این مقاله بررسی خواص ساختاری، اپتیکی و گرمایی PVC و ترکیب فیلم آن با غلظت‌های مختلفی از نانوذرات ZnO  مورد مطالعه بوده است.
2.    بخش تجربی
1.2 مواد و روش‌ها
مقدار مشخصی (2 گرم) از پلی وینیل کلراید (PVC از شروکت فلوکا ی ایتالیا) را در 100 میلی‌لیتر تترا هیدروفوران  (THF) به عنوان ماده‌ی حلال، حل کرده و با استفاده از یک هم‌زن مغناطیسی به مدت 6 ساعت در دمای 600C هم زده تا یک محلول همگن حاصل شود. این مرحله را با اضافه کردن مقدار مورد نیاز (با درصدهای وزنی 0، 2.5، 5، 10، 15 و 20) از پودر نانوZnO (شرکت آمریکایی آلدریچ ) با قطر کمتر از 100 نانومتر به عنوان ماده‌ی پرکننده در محلول PVC استفاده می‌کنیم. این مخلوط را به مدت 24 ساعت هم زده و سپس در یک پتری دیش  (یا در اصطلاح پلیت) ریخته و در آونی با دمای 60 درجه‌ی سانتی‌گراد به مدت 48 ساعت قرار می‌دهیم تا برای تشکیل یک لایه‌ی نانوکامپوزیتی با اطمینان از حذف آثار حلال به آرامی خشک شود. پس از خشک شدن لایه‌ها را از پلیت جدا کرده و در یک دسیکاتور  تا زمان استفاده ی آن، نگهداری می
 کنیم. ضخامت‌های به دست آمده ی لایه‌ها بوسیله اندازه گیری FT-IR در محدوده‌ی 20 و 150 میکرومتر بود. (تمامی نمونه‌ها را قبل از اندازه‌گیری در یک آون خلا خشک می‌کنیم).
2.2 ابزارها و اندازه‌گیری‌ها
اندازه‌گیری پراش اشعه‌ی ایکس (XRD) با استفاده از دستگاه شرکت آمریکایی دیانو  که از تشعشعات Cu-Kα (طول موج λ=1.540 A0، لوله‌ها در 30kV عمل می‌کنند و زوایای براگ (2θ) در محدوده‌ی 5-600) انجام شد.  طیف جذبی FT-IR با استفاده از یک تک پرتو از طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه  به دست آمد. طیف FT-IR نمونه‌ها در محدوده‌ی 4000-400 cm-1 به دست آمد. ریخت شناسی (مورفولوژی) لایه‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی  در ولتاژ شتاب 30kV آزمایش شد. سطح نمونه‌ها با تکنیک تبخیر در خلا با یک لایه‌ی نازک از طلا (3.5 نانومتر) پوشش داده شد تا اثرات بار داری ناشی از پروتوهای الکترون را به حداقل برساند. مشاهدات میکروسکوپ الکترونی عبوری  (TEM) و منطقه‌ی انتخاب ‌شده‌ی مربوط به پراش الکترون، در یک ولتاژ 120 kV انجام شد. نمونه‌های TEM بر روی لایه‌های کربنی آمورف نازک که با شبکه‌های مسی اولتراسونیک حفاظت می‌شود تعبیه شد و برای مشاهده‌ی مورفولوژی نانوکامپوزیت‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یک قطره از محلول بر روی یک شبکه‌ی مسی که برای خشک کردن قبل از انتقال به اتاقک نمونه TEM  استفاده می‌شود، قرار می‌دهیم. آزمایش‌های گرماسنجی روبشی تفاضلی  برای تشخیص دمای انتقالی شیشه (Tgs)و ظرفیت گرمایی ویژه (Cp) انجام شد. گرماسنجی روبشی تفاضلی برای نمونه‌های تهیه شده را با استفاده از یک دستگاه مجهز  از 10 تا 120 درجه‌ی سانتی‌گراد در یک نرخ گرمایشی (یا سرمایشی) 5 Kmin-1 و با جرم‌های بین 10-14 mg انجام داد. از دستگاه شیمیدزو  برای آنالیز گرماسنجی  نمونه‌ها استفاده شد که یک مقدار کم (7-10 mg) از هر نمونه برای آنالیز استفاده شد و نمونه‌ها از دمای اتاق تا 600 درجه‌ی سانتی‌گراد و با نرخ 100C min-1 در یک سلول پلاتینی با جو نیتروژن حرارت داده شدند.

3.    نتایج و بحث‌ها
1.3 آنالیز اشعه‌ی X نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC
اندازه‌گیری‌ های پراش اشعه‌ی X به منظور آزمایش ماهیت بلورینگی  لایه‌های پلیمری با توجه به PVC خالص و همچنین برای بررسی ترکیبات بین پلیمر و ماده‌ی پرکننده انجام گرفت که این نتایج برای PVC های خالص، نانوذرات ZnO خالص و نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC  در شکل 1 نشان داده شد است.
 

جدول 1 : مشخصه طیف جذب PVC خالص

همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید اسکن پراش از لایه‌های PVC خالص تاحدودی با یک پیک، بلوری است و در زاویه‌ی 2θ=12.920 قرار گرفته است. همچنین پیک‌های کوچکی در 2θ=16.50 دیده می‌شود. پیکی که در 2θ=12.920 قرار گرفته اصلی‌ترین پیک کریستالی است که ناشی از مناطقی با یکپارچگی بالا است.
نانوذرات خالص ZnO دارای ساختار ورتزیت  هستند و پیک‌های مهم آن در   2θ=31.720و 34.4، 36.22، 47.52  و 56.58 درجه بوده و در توافق با پیک‌های گزارش شده برای لایه‌های نانواکسید روی است که به ترتیب به صورت (0 0 1)، (2 0 0)، (2 0 1) و (0 1 1) و متناظر با داده‌های JCPDS (کمیته‌ی مشترک استاندارد‌های پراش به روش پودر)  است [16,17].
اسکن XRD از نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC با ترکیب‌های مختلفی از ZnO، نشان داد که ساختار بلوری اکسید روی با حضور PVC تغییر نکرده است. می‌توان دید که شدت و سطح زیر پیک 2θ=12.920 با افزایش در غلظت نانوذرات ZnO کاهش می‌یابد که نشان می‌دهد، کاهش در درجه‌ی تبلور باعث افزایش ناحیه‌ی آمورف می‌شود که به نوبه‌ی خود رسانایی لایه‌های نانوکامپوزیتی را افزایش می‌دهد. این رفتار نشان می‌دهد که هم‌آرایی  بین ZnO و محیط پلیمری PVC در نواحی آمورف اتفاق می‌افتد. گذشته از این، بعضی از داده‌ها در دیگر تحقیقات مشاهده شده است ]17[.
اندازه‌ی دانه‌های نانوبلوری پودرهای ZnO که با استفاده از فرمول شرر  (D=0.9λ/β cosθ، که در آن D اندازه‌ی دانه، λ طول موج اشعه‌ی X ، β پهنا در نصف مقدار بیشینه‌ی شدت از پیک‌ها و θ زاویه‌ی پراش است)، مقداری در حدود 0.18±0.05 nm را برای همه‌ی غلظت‌ها داد.

2.3 آنالیز FT-IR
شکل 2 طیف FT-IR از PVC های خالص، نانو پودرهای ZnO و نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC را نشان می‌دهد. طیف ذرات نانواکسید روی (منحنی 2-b) نوارهای جذبی اصلی را که ناشی از کشیدگی پیوند OH در عدد موج 3439 cm-1 و خمش در 567 cm-1 از گروه‌های هیدروکسیلی و کشیدگی پیوند‌های Zn-O در اکسید روی در عدد موج 430 cm-1 است را نشان می‌دهد. این داده‌ها مشابه نتایج گزارش شده در مقالات دیگر است ]18[.

در PVC های خالص (منحنی 2-a)، نوارهای جذبی در 3440، 2913، 1631، 1251، 964 و 611 cm-1 مشاهده شدند ]19[. عملکرد سایر نوارهای PVC را می‌توان در جدول 1 مشاهده کرد. نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC طیف یکسانی در محدوده‌ی عدد موج‌های بین 700-3100cm-1 نشان داد، در حالی‌که پیک ضعیفی که در 500-700 cm-1 قرار گرفته را می‌توان به کشیدگی پیوند Zn-O  نسبت داد. همچنین یک افزایش در نوار جذبی از خمش گروه‌های O-H در 1631 cm-1 وجود دارد که ممکن است ناشی از هم‌آرایی بین PVC و ماده‌ی پرکننده باشد.

3.3 ریخت‌شناسی سطح (SEM)
برای بررسی کامل محتوای نانوذرات ZnO و آزمایش پراکندگی ذرات نانوکامپوزیتی در محیط پلیمری، ریخت‌شناسی فازی ذرات نانوکامپوزیتی در لایه‌های PVC با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مطالعه شد. شکل 3 یک ریزنگاره  با بزرگنمایی 1000 برابر از ریخت‌شناسی سطحی PVCهای خالص را به عنوان یک ماده‌ی میزبان و لایه‌های پلیمری پرشده با غلظت‌های مختلف نانوذرات ZnO را به تصویر می‌کشد. در عکس‌های مربوط به PVC خالص، یک ریخت‌شناسی سطحی یکنواخت دیده می‌شود که نشان‌دهند‌ی یک سطح نرم از این لایه است.

کاهش در رسانایی لایه‌ها در حضور پرکننده‌های ZnO را می‌توان با ریخت شناسی سطحی آن توضیح داد. با حضور پرکننده‌های ZnO، سطح لایه‌ها با دانه‌های کوچک زبر شد که قابل مقایسه با لایه‌های خالص بود و ذرات ZnO در تمام نواحی سطحی توزیع مناسبی داشته و با نقاط روشن در تمامی تصاویر مشخص شده است ]20[. این نقاط روشن توزیع‌ یافته‌ی یکنواخت در تصاویر پراکندگی برگشتی به نظر می‌رسد ناشی از تجمع ذرات Zn باشد که با افزایش در غلظت مواد پرکننده، افزایش می‌یابد. در نهایت می‌توان گفت که بیشتر نمونه‌های تهیه شده شفاف و همگن بودند.
 

4.3 آنالیز TEM
در مورد تهیه‌ی نانوذرات ZnO در مواد پلیمری، بررسی ریخت‌شناسی و توزیع نانوذرات ZnO در محیط پلیمری بسیار جالب توجه است. چون نانوذرات ZnO  به دلیل وجود پیوند‌های آویزان فراوان درسطح‌شان، بسیار واکنش‌پذیر هستند، از این رو نانوذرات به آسانی متراکم شده و ذرات بزرگتر را شکل می‌دهند. پلیمرها را می‌توان برای کنترل نرخ رشد و همچنین تثبیت نانوذرات ZnO به کار برد. شکل 4 ریزنگاره‌ی TEM مربوط به نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC را نشان می‌دهد. نانوذرات ZnO به خوبی در محیط PVC توزیع پیدا کرده‌اند. قطر این نانوذرات در محیط PVC از چندین نانومتر تا 60 نانومتر است. به منظور مطالعه‌ی میکروساختاری نانوذرات و به دست آوردن یک تصویر واضح، بزرگترین نانوذره را انتخاب کردیم. همانطور که در شکل 4 مشاهده می‌کنید، ذرات با اندازه‌های 40 نانومتر به صورت یک شبکه‌ی بلوری که بر روی پس‌ زمینه‌ی آمورفی قرارگفته، و به نظر می‌آید که ناشی از ساختار کربنی و محیط PVC ‌باشد. ماهیت فاز بلوری ذرات را می‌توان با الگوی پراش الکترونی ناحیه انتخاب شده  (SEAD)  در شکل 5 تعیین کرد. فاصله‌ی بین مشبکی اندازه‌گیری شده (0.247 و 0.0138 نانومتر) توافق خوبی با داده‌های JCPDS (80-0075) دارد. فواصل بین مشبکی
 از صفحات (1 0 1( و (2 1 1) برابر با d101=0.247 نانومتر و d112=0.138 نانومتر است. این نتیجه‌گیری را می‌توان به دست آورد که ساختار ذرات در شکل 6 هگزاگونال و با پارامترهای سلولی مرتبط با داده‌های JCPDS (80-0075) در توافق است ]21[.
 

5.3 گرماسنجی روبشی تفاضلی (DSC)
دمانگار یهای DSC (رابطه‌ی بین دما و جریان حرارتی یا رابطه‌ی بین دما و ظرفیت گرمایی ویژه) از PVC های خالص و PVCهای پرشده با غلظت‌های مختلف از نانوذرات ZnO از 10تا 120 درجه‌ی سانتی گراد و با نرخ گرمایشی (یا سرمایشی) 5K min-1 در شکل 6 و 7 داده شده است. شکل 6 دمانگاری‌های DSC بین نرخ جریان گرمایی برحسب دما با یک برآمدگی با شیب کم مشخص در دماهای 60-770C برای همه‌ی کامپوزیت‌ها را نشان می‌دهد که این محدوده‌ی دمایی عبارت از دمای انتقال شیشه برای نانوکامپوزیت‌ها است. در شکل مشخص است که دمای انتقال شیشه Tg برای PVC خالص 66.510C است که با افزایش مقدار وزنی ZnO تا 20 درصد وزنی این دما تا 73.630C می‌رسد. افزایش Tg پس از اضافه‌کردن ZnO ممکن است ناشی از افزایش نواحی آمورف در محیط PVC باشد ]22[. مقادیر Tg در جدول 2 آمده است. 
شکل 7 ظرفیت گرمایی ویژه Cp(T) را برحسب تغییرات دمایی نشان می‌دهد. همه‌ی منحنی‌ها بغیر از PVC خالص رفتار تقریبا مشابهی را نشان می‌دهند. با توجه به شکل، واضح است که مقادیر Cp(T) با افزایش دما، افزایش می‌یابند.
 

تغییر در Cp(T) برحسب دما (قبل و بعد از Tg) را به صورت ΔCp نمایش می‌دهیم. تغییر در ΔCp بر حسب غلظت‌های مختلف ZnO در شکل 8 نمایش داده شده است. مقادیر ΔCp از نانوکامپوزیت‌های ZnO/PVC در جدول 1 نشان داده شده است. واضح است که مقادیر ΔCp با افزایش مقدار ZnO افزایش می‌یابد. تغییرات در Tg و ΔCp ممکن است ناشی از برهم‌کنش بین ZnO و PVC باشد که به علت کسر مقادیر زیاد آمورف‌های جامد در نواحی آمورفی باشد. نتایج مشابهی در تحقیقات دیگر نیز به چشم می‌خورد ]23[.

6.3 آنالیز گرماسنجی
آنالیز گرماسنجی (TGA) یک تکنیک تحلیلی است که برای تعیین پایداری گرمایی مواد و کسری از مواد فرار موجود درآن با ردیابی تغییرات وزنی در نمونه‌ حرارات داده شده، به کار می‌رود ]24[. شکل 9 دمانگاری‌های TGA از وزن از دست رفته را بر حسب تابعی از دما برای PVCهای خالص و کمپلکس‌های آن در نرخ گرمایشی 100C/min در محدوده‌ی دمایی اتاق تا 600 درجه‌ی سانتی‌گراد نشان می‌دهد. از این شکل در می‌یابیم که سه ناحیه‌ی دمایی که بیشترین تغییرات دمایی در آن رخ می‌دهد، را می‌توان شناسایی کرد. اولین دمایی که در آن وزن از دست رفته اتفاق می‌افتد در 115±20C است که ناشی از تبخیر رطوبت است. این تغییرات تا دمای 240 درجه‌ی سانتی‌گراد پایدار مانده که بالاتر از این دمای تبخیر حلال است. دومین کاهش وزن (مهم‌ترین کاهش) در محدوده‌ی 240-4600C برای همه‌ی نمونه‌های آماده شده مشاهده می‌شود. این کاهش ممکن است متناظر با تجزیه‌ی ساختاری مخلوط پلیمری و کمپلکس‌های آن باشد ]25[. نمونه‌های آماده شده، فراتر از دمای 4600C (سومین کاهش) پایدار هستند.
 

وزن از دست رفته در نواحی دمایی مختلفی رخ می‌دهد و در جدول 3 خلاصه شده است. این نتایج نشان می‌دهد که در حضور ZnO مسیر تجزیه با PVC های خالص متفاوت خواهد بود. اضافه کردن ZnO برهم‌کنش واندروالس بین زنجیره‌های PVC را مختل می‌کند. به علت برهم‌کنش ضعیف‌تر بین زنجیره‌ی پلیمری یک کاهش در تجزیه‌ی دمایی به وقوع می‌پیوندد

4.    نتیجه‌گیری
نتایج نشان از پراکندگی خوب نانوذرات ZnO در محیط پلیمری PVC دارد. لایه‌های نانوکامپوزیتی را با استفاده از XRD، FT-IR، SEM، TEM، DSC و TGA مشخصه‌یابی کردیم.
پراش اشعه مشخص کرد که لایه‌های PVC خالص تا حدودی با یک پیک مقعر در زاویه‌ی 2θ=12.920 کریستالیزه است. نانوذرات ZnO خالص ساختار ورتزیتی داشته و سایت‌های نانوکامپوزیت ZnO/PVC تقریبا همانند ZnO است و نشان‌ می‌دهد که ساختار بلوری ZnO با حضور PVC تغییر نمی‌کند. اندازه‌گیریهای‌ IR یک هم‌آرایی بین PVC و ZnO را نشان می‌دهد. ساختار ذرات در تصاویر TEM هگزاگونال است. افزایش Tg پس از اضافه کردن ZnO ممکن است ناشی از افزایش در نواحی آمورفی محیط PVC باشد. تغییرات در Tg  و ΔCp ممکن است ناشی از برهم‌کنش ZnO و PVC به علت مقادیر زیاد آمورف‌های جامد در نواحی آمورفی باشد.

نویسنده: شادی حق دوست مدیر کنترل کیفیت شرکت آریان غرب کردستان

برای مشاهده اخبار شرکت آریان غرب کردستان اینجا را کلیک کنید

مراجع

[1] J.L. Luna-Xavier, E.B. Lami, A. Guyot, Colloid Polym. Sci. 279 (2001) 947.

[2] S. Hayashi, K. Fujiki, N. Tsubokawa, React. Funct. Polym. 46 (2000) 193.

[3] B.A. Rozenberg, R. Tenne, Prog. Polym. Sci. 33 (2008) 40.

[4] M.S. Fleming, T.K. Mandal, D.R. Walt, Chem. Mater. 13 (2001) 2210.

[5] E. Duguet, M. Abboud, F. Morvan, M. Foutanille, Macromol. Symp. 151 (2000) 365.

[6] B. Erdem, E.D. Sudol, V.L. Dimonie, M. El-Aasser, J. Polym. Sci. Polym. Chem. 38 (2000) 4419.

[7] A.A. Khan, A.M. Mezbaul, React. Func. Polym. 55 (2003) 277.

[8] S.N. Goyanes, J.D. Marconi, P.G. Konig, C.L. Matteo, G.H. Rubiolo, Polymers 42 (2001) 5267.

[9] X.S. Pang, G.X. Cheng, S.L. Lu, J. Appl. Polym. Sci. 92 (2004) 2675.

[10] H. Kawaguchi, Prog. Polym. Sci. 25 (2001) 1171.

[11] M.N. Xiong, G.X. Gu, B. You, J. Appl. Polym. Sci. 90 (2003) 1923.

[12] F.B. Xing, G.X. Cheng, B.X. Yang, L.R. Ma, J. Appl. Polym. Sci. 91 (2004) 2669.

[13] X. Li, Y. Xing, Y. Jiang, Y. Ding, W. Li, Int. J. Food Sci. Technol. 44 (2009) 2161.

[14] E. Tang, G. Cheng, X. Pang, X. Ma, F. Xing, Colloid Polym. Sci. 284 (2006) 422.

[15] P.H. Espiard, A. Guyot, Polymers 36 (1995) 4391.

[16] A. Mondal, N. Mukherjee, S.K. Bhar, Mater. Lett. 60 (2006) 1748.

[17] B. Wen, Y. Huang, J.J. Boland, J. Phys. Chem. C 112 (2008) 106.

[18] Y. Liu, W. Liu, M. Hou, Polym. Degr. Stab. 92 (2007) 1565.

[19] R. Gregorio, R.C. Captao JR, J. Mater. Sci. 35 (2000) 299.

[20] E. Tang, G. Cheng, X. Ma, Powder Technol. 161 (2006) 209.

[21] Q. Chen, S. Shi, W. Zhang, Colloid Polym. Sci. 287 (2009) 533.

[22] E.M. Abdelrazek, I.S. Elashmawi, A. El-khodary, A. Yassin, Current Appl. Phys. 10 (2010) 607.

[23] M.Y.A. Rahman, A. Ahmad, M.R. Mangsor, S.A. Wahab, Physica B 403 (2008) 3414.

[24] Z. Dobkowski, Polym. Degr. Stab. 91 (2006) 488.

[25] E. Arkıs, D. Balkose, Polym. Degr. Stab. 88 (2005) 46.