شرکت لوله گستر گلپایگان یکی از غرفه گذاران نمایشگاه جانبی مجمع سالیانه مهندسان در برج میلاد بود که روز چهارشنبه 26 بهمن 1401 برگزار شد. این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید.

آقای سخایی؛ نمایشگاه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با توجه به وضعیت برودت هوا و دیگر مشکلات، به ما اطلاع دادند که از ساعت 9 صبح حضور داشته باشیم به دلیل بارندگی، حدود ساعت 10 صبح آمدیم. فعلا منتظر ساعت‌های پیش رو هستیم تا بازخوردهای نمایشگاه را شاهد باشیم، اما تا این لحظه استقبال چندانی نبوده است.
سازمان نظام مهندسی حدود سه تا 3500 نفر عضو دارد، پیش بینی شده است که دو هزار نفر از این نمایشگاه بازدید داشته باشند.
البته مکان قرارگیری نمایشگاه در مسیر اصلی مجمع نظام مهندسی قرار ندارد. شاید در ساعات باقی مانده شاهد حضور بازدیدکنندگان باشیم.

پیشنهاد شما برای هر چه بهتر برگزار شدن رویدادهایی مثل این نمایشگاه چیست؟
همواره مسائلی وجود دارد که قابل پیش بینی نیست؛ به طور مثال برف و برودت هوا موجب شده تا برخی از مهندسان از مراجعه به این رویداد خودداری کنند. علاوه بر این مسئله اطلاع رسانی این نمایشگاه دیر صورت گرفت و شرکت ها آمادگی آنچنانی نداشتند. کاتالوگ و بروشورهای ما تمام شده است. همه این موارد لزوم اطلاع رسانی به موقع را ایجاب می کند. زمانش را باید کمی با دقت بیشتر اطلاع رسانی کنند تا امکان برنامه ریزی وجود داشته باشد؛ ما شبانه از گلپایگان آمده ایم باید اطلاع رسانی دقیق تر باشد.

به موضوع بازار لوله و اتصالات پی وی سی بپردازیم، در حال حاضر بازار به دلیل مولفه های بسیار، تحت تاثیر قرار گرفته است؛ اکنون شرایط چگونه است؟  
وضعیت بازار لوله و اتصلات مثل سایر محصولات ساختمانی دچار تلاطم است؛ چون مواد اولیه هر هفته در بورس عرضه می شود و تغییر قیمت دارد. بنده به عنوان تولیدکننده نمی توانم، برنامه ریزی برای فروش داشته باشم. مثلا اگر بخواهیم برای پروژه ای سیصد واحدی محصول عرضه کنیم؛ این تصمیم همراه با دلهره است. اگر مواد اولیه  آن را در اختیار داشته باشم بهتر می توان تصمیم گرفت؛ اما اگر بخواهم در هفته های بعد تهیه کنم قطعا متضرر می شوم؛ چون معمولا قیمت مواد اولیه به سمت بالاست و نزولی نیست و تولیدکننده نمی تواند برنامه ریزی برای تولید داشته باشد.
امیدوارم انجمن در این مورد گام های موثرتری بردارد؛ بنده به سهم خودم از هیئت مدیره قبلی و جدید کمال تشکر را دارم، انصافا زحمت می کشند. در راس آنها آقای متوسلیان شخص وارسته و پرتلاشی است و با صداقت و مورد اعتماد اعضای انجمن هستند؛ اما باز هم انتظار می رود که در کلان کار و رده های بالای مسئولان دولتی این مشکلات را مطرح و پیگیری کنند.
قطعا این امور پیگیری شده است، اما به عنوان یک عضو انجمن انتظار دارم صدای تولیدکنندگان را به گوش مسئولان دولتی برسانند. بنده دو شب قبل جلسه ای با فرماندار و نماینده گلپایگان داشتم و خطاب به دکتر خاتمی تاکید کردم که شما به عنوان نماینده شهر گلپایگان باید صدای ما را برسانید، صنعت دارد دچار مشکل می شود و دور از انتظار نیست به زودی بسیاری ازواحدها تعطیل شوند و زمانی که تعطیل شود اشتغال دچار مشکل می شود و خواسته های رهبری عملی نمی شود. مسئولان رده های پایین تر مخصوصا وزارت صمت و پتروشیمی ها همکاری لازم با تولیکنندگان را ندارند و تولیدکننده دچار مشکل می شود.

شما به خوبی و درستی مشکلات را تشریح کردید؛ اما پرسش اساسی که وجود دارد با توجه به دغدغه‌هایی که بیان کردید؛ چه باید کرد؟
باید مسئولان دولتی بخواهند و اراده لازم را داشته باشند؛ و هدفشان این باشد که اشتغال در کشور دچار مشکل نشود؛ چرا جوانان ما کمتر مایل به ازدواج هستند، چون اشتغال پایدار ندارند واگر سر کار هم هستند به این که یک ماه دیگر قراردادشان تمدید شود، اعتمادی ندارند. در این بخش کارفرما مقصر نیست، او نمی خواهد نیروی متخصص اش را که یک سال کار کرده و دارای تجربه شده است را اخراج کند.
گاهی حقوق کارگرها 57 درصد افزایش یافته است؛ کارگر من بارها گفته است کاش همان حقوق 3 میلیون و 500 تومانی بود ولی تورم تا این اندازه رشد نداشت، حالا حقوق نزدیک 6 میلیون شده است اما تورم بیشتر از حقوق کارگر بالا رفته است. دست در جیب کارفرما کردن اشتباه بود. دولت اعلام کرد این عدد و رقم باشد چرا حقوق کارکنان دولتی  ده درصد و 15 درصد افزایش پیدا کرد، ولی حقوق کارگران در کارخانه ها 57 درصد اضافه شد! در نهایت دود آن به چشم مصرف کننده می رود. بنده به عنوان تولیدکننده نمی توانم ضرر بدهم این موارد موجب افزایش هزینه ها و افزایش قیمت محصول نهایی شده و با قیمت بالا فروش می رود.
تولیدکننده به شدت تحت فشار قرار دارد؛ اما در نهایت باید چرخ کار بچرخد و سود مختصری را در نظر گرفت، ولی وقتی  قیمت بالا است موجب کاهش فروش می شود در نتیجه تولید کاهش یافته و به اشتغال لطمه وارد شده و باعث تعطیلی یا تولید 30 درصدی و 25 درصدی کارخانه ها می شود. این کار درستی نیست، امیدوارم که مسئولان کارهایشان را به صورت عملیاتی انجام دهند تا به بخش تولید و صنعت کمک کنند و شکل شعاری نداشته باشد.