الزام به همگرایی تولیدات داخلی با نیاز روز دنیا

به گزارش روابط عمومی انجمن به نقل از دنیای اقتصاد، در همین راستا، دکتر شروین احمدی، عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی در نشستی درباره فرصت‌‌‌های اقتصادی در صنایع میانی و تکمیلی پتروشیمی گفت: مجموعه عواملی در ایران داریم که برای تولید نگران‌کننده است، اما از طرفی وضعیت انرژی در ایران و نیروی کار متخصص و ارزان شرایط را کمی تسهیل کرده است. برای ورود به بازارهای خارجی به‌عنوان یک حلقه از زنجیره تولید در دنیا باید از قواعد بازی آگاه باشیم. توجه به هوشمندسازی صنایع و تکنولوژی از جمله این موارد است؛ زیرا برای ورود به انقلاب صنعتی چهارم باید پیش‌شرط‌‌‌های لازم را به‌دقت مورد بررسی قرار دهیم. چند عامل تعیین‌‌‌کننده در این زمینه وجود دارد؛ از جمله می‌‌‌توان به انرژی‌‌‌های جدید، قوانین جدید، بازیافت، امنیت غذایی و سیاست‌‌‌های نوین اشاره کرد که تولیدات را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

کاربرد مواد اولیه پلیمری در صنایع گوناگون

احمدی اظهار کرد: خودروسازی یکی از صنایع مهمی است که از محصولات پلیمری استفاده می‌کند. اکنون در دنیا اتومبیل‌‌‌های الکتریکی متقاضی زیادی دارند، ما نیز باید به این سمت حرکت کنیم. صنایع پلیمر که تاکنون در زمینه تولید قطعات خودرو فعال بودند، باید خود را با این نیاز بازار هماهنگ کنند. همچنین در صنعت ساختمان‌‌‌سازی می‌‌‌توان به مونتاژ پنل‌‌‌های خورشیدی توجه کرد. در دنیا با گرانی انرژی و حامل‌‌‌های آن، صنعت پلیمر می‌‌‌تواند جایگزین مناسبی به شمار برود؛ زیرا با بهره‌گیری از مواد اولیه پلیمری امکان تولید پنل‌‌‌های خورشیدی و ساختمان‌سازی سبز و سازگار با محیط‌زیست میسر می‌شود.

وی افزود: یکی از بازارهای دیگری که صنایع پلیمر و پتروشیمی می‌‌‌تواند به آن ورود کند، بحث هیدروژن است. در دانشگاه‌‌‌های اروپایی بودجه عمومی برای تولید کپسول هیدروژن خودروها در نظر گرفته شده و در ایران هم قابلیت و زیرساخت ایجاد این شرایط وجود دارد و صنایع پلیمر با کمک نیروی انسانی می‌‌‌توانند در این زمینه ورود کنند. احمدی با اشاره به بازار زباله بیان کرد: موضوع دیگری که باید به آن توجه شود، زباله است. در شرایط فعلی سیستم تفکیک زباله در ایران تابع هیچ ضابطه‌‌‌ای نیست و ضایعات به شکل صحیحی بازیافت نمی‌‌‌شوند. این در حالی است که در دنیا بر اقتصاد چرخشی تاکید می‌شود که اساس آن بر بازچرخانی محصولات پلاستیکی است. در بحث امنیت آبی و غذایی هم بخش عمده‌‌‌ای از آب و غذا به جای مصرف، هدر می‌رود و اینجا اهمیت بسته‌بندی‌‌‌های نوین مطرح می‌شود که صنایع پلیمر و به طور خاص صنعت پلاستیک می‌‌‌توانند به آن ورود کنند. اما تاکنون تعداد کمی از شرکت‌های ما، در این زمینه فعالیت خود را شروع کردند. سبک زندگی در حال تغییر است و مصرف غذاهای آماده افزایش یافته است؛ بنابراین در زمینه بسته‌‌‌بندی این غذاها می‌‌‌توان به صورت جدی ورود کرد و با صنایع تکمیلی کار را جلو برد.

عضو هیات‌علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ادامه داد: موضوعی که باید به آن توجه کرد، این است که در بحث تولید و گذر از مرزها نباید منتظر بمانیم تا یک محصول ساخته و برای آن بازار پیدا شود. عملا امکان تولید در کشورهای دیگر و بعد صادرات می‌تواند برقرار باشد. از سوی دیگر بازار پلاستیک‌های مهندسی در صنایع مادر، در حال رشد است. احمدی در پایان بیان کرد: به طور کلی می‌‌‌توان گفت که ما شرایط مطلوبی برای ورود به بحث بازیافت پلاستیک‌های مهندسی داریم و باید به آنها ورود کنیم. این سرفصل‌‌‌ها می‌‌‌تواند آینده صنعت پلاستیک را تحت‌تاثیر قرار دهد.