اما اکنون گروهی از شیمیدانان در دانشگاه کارولینای شمالی با کشف روشی برای شکستن پلاستیک‌ها به منظور ایجاد ماده جدیدی که مستحکم تر و سخت‌تر از ماده اصلی است، این مشکل را حل کرده اند.

Leibfarth و استاد UNC-Chapel Hill، اریک الکسانیان، که متخصص در سنتز شیمیایی است، رویکردی را که می‌تواند حلقه بازیافت پلاستیک را ببندد، در مجله Science شرح می‌دهند.

پیوندهای کربن- هیدروژن از قوی ترین پیوندهای شیمیایی در طبیعت هستند. پایداری آنها تبدیل محصولات طبیعی را به دارو دشوار می کند و چالشی برای بازیافت پلاستیک های کامودیتی است. اما با اصلاح پیوندهای کربن- هیدروژن در پلیمرها، کیسه های مواد غذایی، بطری های نوشابه و آب، بسته بندی مواد غذایی، قطعات خودرو و اسباب بازی ها  می توان طول عمر پلیمرها را افزاش داد و فراتر از محصولی یک بار مصرف مورد استفاده قرار داد. با یک معرف جدید شناسایی شده که می تواند اتم های هیدروژن را از ترکیبات دارویی و پلیمرها جدا کند، شیمیدانان UNC توانستند پیوندهای جدیدی را در مکان هایی ایجاد کنند که قبلاً غیر فعال در نظر گرفته می شد. الکسانیان گفت: رویکرد ما  امکانپذیر کردن بسیاری از تغییرات ارزشمند پیوندهای کربن-هیدروژن در طیف گسترده ای از ترکیبات مهم است.

تبدیل ضایعات به گنج

گروه Leibfarth در کارولینا بر روی طراحی پلیمرهایی متمرکز شده است که هوشمندتر، کاربردی تر و پایدارتر باشند. با حمایت NC Policy Collaboratory، این تیم پلیمری فوق جاذب را توسعه دادند که می تواند مواد شیمیایی خطرناک را از آب آشامیدنی حذف کند. محققان در نظر داشتند از این رویکرد نوآورانه برای کمک به تبدیل ضایعات پلاستیکی با بازیافت دشوار به دسته‌ای از پلیمرهای با ارزش استفاده کنند.

آنها با بسته بندی فوم پلاستیکی که برای محافظت از وسایل الکترونیکی در حمل و نقل استفاده می شود شروع کردند که به محل های دفن زباله ختم می شود. نمونه هایی از فوم پس از مصرف توسط High Cube LLC، یک شرکت بازیافتی ارائه شد. این فوم از پلاستیک با دانسیته پایین به نام پلی اولفین تجاری ساخته شده است. با بیرون کشیدن انتخابی اتم های هیدروژن از پلی اولفین، شیمیدانان راهی برای افزایش عمر پلاستیک یکبار مصرف به یک پلاستیک با ارزش بالا به نام یونومر ابداع کردند. یک یونومر محبوب Dow's SURLYN است، ماده ای که در طیف گسترده ای از بسته بندی مواد غذایی استفاده می شود.