مسلماً نویسنده و خوانندگان این مطلب از شرایط حاکم بر کشور مانند جهش ارزی سال جاری، ریسک‌های ژئوپلیتیک، روابط نامعلوم بین آمریکا و جمهوری اسلامی و وجود انتظارات تورمی بالا در کشور مطلع هستند ولی سوال اساسی در بازار پی‌وی‌سی این است که با وجود بهبود عرضه از طرف پتروشیمی ها در تالار بورس و تبدیل عرضه‌ های سلف به تحویل فوری چه کسانی حاضرند حتی برای عرضه‌ های نقدی تا ۴۴ درصد رقابت نماید و با این مواد چه محصولاتی و با چه حاشیه سودی تولید کنند؟

متاسفانه ما تولید کنندگان در این مواقع عادت کرده‌ایم با خلق دشمن فرضی مقصر را طرف دیگری قرار دهیم مثلاً برای تسکین آلام خود نقش دلالان مواد فروش را پررنگ می‌کنیم یا با خلق سناریوهای توطئه دست پشت پرده پتروشیمی‌ها را در این قضیه پررنگ می‌بینیم، عده‌ای دیگر که صادرات و قاچاق مواد اولیه به صورت کامپاند را انگیزه رقابت معرفی می‌کنند در این اثنا دوستان کارگزار هم که به علت کم یا خرد بودن سهمیه‌ موکل هایشان در تالار  بورس زورشان به تعاونی‌ها تامین نیاز که وکالت از چندین یا دهها تولید کننده را دارند نمی‌رسد تعاونی‌ها را متهم به رقابت می‌کنند.

مسلم است که در بازار هیچ کنش و واکنشی از کنشگران دور از ذهن نیست و هر احتمالی ممکن است ولی از آن قطعی‌تر آن است که برای آرام شدن جو بازار و کاهش رقابت ،رویکرد مقصر تراشی و حمله به دشمن فرضی راهکار عملی نیست باید قبول کنیم هرچند سایه انتظارات تورمی در بازار سنگینی می‌کند ولی با این سطح از قیمت‌ها که عملاً با اضافه شدن انواع کارمزد و مالیات ارزش افزوده و غیره ارزش دلار هر کیلو پی وی سی بالاتر از ۱۱۰ هزار تومان می‌شود انگیزه برای سفته بازی و دلال بازی و قاچاق وجود ندارد ضمن آنکه انگیزه تولید کالای صادراتی هم به علت از دست رفتن مزیت رقابتی و اجبار به برگشت ارز صادراتی وجود ندارد.

 کارشناسان خبره بازار و کسانی که عمیق‌تر به رفتار مصرف کنندگان بازار پی‌وی‌سی توجه دارند عامل اصلی رقابت در بورس کالا را رقابت تولید کنندگان با خود و ترس از یکدیگر میداند تا جایی که بعضاً بر روی تابلو بورس دیده شده کارگزارانی کم تجربه بجای تامل و تنظیم قیمت پیشنهادی در ۶۰ ثانیه زمان قرمز تابلو، در همان ثانیه های اول معامله اقدام به ارسال قیمت با درصد رقابت بالا می‌کنند که این خود باعث ایجاد جو روانی و التهابات در تابلو بورس می‌شود لذا  توصیه می شود خریداران ضمن پرهیز از رفتارهای هیجانی و ریسکی، محاسبه حد ضرر داشته باشند و صرفاً با وکالت دادن به کارگزار خود برای خرید و مقایسه قیمت با بازار آزاد اکتفا نکنند چون قیمت‌های بازار آزاد و عاملی که آن را تعیین می‌کند قیمت نهایی در بورس کالاست و نه بالعکس، اگر قیمت ها در بورس کالا کاهشی شوند قیمت بازار آزاد  نیز برای رقابت بیشتر و نقدشوندگی سریع خود را با قیمت معاملاتی بورس هماهنگ میکنند و این خود ما و کارگزاران بورسی مان هستیم که به صورت دومینو وار  قیمت بورس و به تبع آن قیمت بازار آزاد را می‌سازیم پس از ماست که بر ماست.

 در انتها لازم است برای بازگشت آرامش به بازار  تولید کنندگان ضمن حفظ اتحاد و تعامل بین خود، اسیر هیجانات بازار نشوند و با مدیریت ریسک، زمان خرید و محاسبه ارزش قیمت کالا و حاشیه سود خود در هفته های مختلف ولی به صورت پیوسته اقدام به خرید با قیمتی منصفانه بکنند.