مسئله بیکاری اصلی‌ترین معضل اقتصاد در سال 95 بود و تأمین مالی بنگاه‌ها باوجود تلاش‌های انجام‌شده هم چنان بروز کرد و با سختی انجام شد.

1.سال 95 رو به پایان است و سؤال ا این است که در سال آینده چه مسائلی باید در اولویت‌های دولت قرار بگیرد؟

 به نظر می‌رسد در پاسخ به این سؤال هم چنان به مسائلی اشاره می‌شود که پیش از سال 95 و در ابتدای سال جاری به‌عنوان اولویت‌ها به آن اشاره می‌شد. خروج تولید از رکود مهم‌ترین مسئله امروز بنگاه‌هاست. کاهش سطح بیکاری و افزایش اشتغال‌زایی با افزایش سرمایه‌گذاری مهم‌ترین اقداماتی است که دولت باید در اقتصاد در پیش بگیرد. درزمینهٔ تولید صادرات محور نیازمند افزایش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی هستیم تا اقتصاد را با بهره‌وری بالا به سمت تولید در بخش‌های واقعی اقتصاد سوق دهیم.  کاهش بدهی‌های دولت هم به‌عنوان یک مسئله مهم در سال آینده مطرح است تا با بازگشت نقدینگی به سیستم بانکی، قدرت تسهیلات دهی شبکه بانکی برای کمک به تولید افزایش پیدا کند و البته بحث یکسان‌سازی نرخ ارز هم باید در فهرست اولویت‌ها قرار بگیرد که چندین بار وعده آن داده‌شده اما عملی نشده است. امید فعالان بخش خصوصی این است که در سال آینده باکار و تلاش مضاعف و با نگاه جامع و همه‌جانبه به موفقیت‌های بیشتری در تحقق این اهداف برسیم. در سال آینده نیاز داریم که هرکس تنها بخش خودش را نبینید. هم دولت و هم بخش خصوصی باید در تعامل با یکدیگر حرکت کنند.

2.سؤال دوم در ارتباط با آسیب‌شناسی عملکرد اقتصادی ما در سال 95 است؟ در سال جاری چه کردیم و به کجا رسیدیم؟

در پاسخ باید گفت، بهبود فضای کسب‌وکار از مؤثرترین عوامل در بهبود فضای اقتصادی است که قدم‌های کوچکی در این زمینه برداشتیم. با بهبود فضای کسب‌وکار می‌توانیم افزایش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی را شاهد باشیم. ما بهبود فضای کسب‌وکار را در قوانین و اجرا دنبال کردیم اما در عمل با سود بالای 20درصد برای سپرده و تسهیلات بانکی این مهم را به تأخیر انداختیم. با سود بالای 20 درصد هیچ سرمایه‌گذاری انجام نمی‌شود و ازآنجایی‌که سپرده‌گذاری با سود بالا بدون ریسک است، به‌جای فعالیت‌های تولیدی، پول به سمت سپرده‌گذاری در بانک سوق داده می‌شود.

3.راه‌حل چیست و در سال جدید چگونه باید عمل کرد؟

 برای هدایت منابع به بخش‌های واقعی و مولد اقتصاد باید نظام اقتصاد را یکپارچه دید. فارغ از بحث‌های گفتمانی و شعاری نیاز  به این داریم که مشکلات واقعی اقتصاد را حل کنیم. در اقتصاد ما بیشتر بیان مشکل می‌شود تا بیان راه‌حل و باید باهم اندیشی وهم فکری راه‌حل‌های درست را پیدا کنیم. بخش خصوصی محور توسعه اقتصادی کشور است و با نگاه همه‌جانبه می‌توان معضلات و موانع توسعه این بخش را از میان برداشت.

4.نقاط تعامل دولت و بخش خصوصی در سال 95 چه بوده است؟

دولت در  موارد بسیاری به بخش خصوصی کمک کرده است اما این مسائل کافی نیست. تغییر گفتمان انجام‌شده است اما اینکه در عمل چقدر به گفتمان جدید عمل شده است جای تردید است. در بحث مالیات‌ها هم چنان فشار به بخش‌های تولید  وارد می‌شود و برای حل مشکلات مالیاتی نیازمند تعامل بیشتری هستیم. چرا یک بنگاه تولیدی که سال گذشته را در رکود گذرانده و سودی نکرده باید مالیات پرداخت کند؟ مگر نه این است که مالیات از سود فعالیت بنگاه ها کسر می شود. فشارهای مالیاتی کماکان بخش تولید را آزار می دهد هرچند در بخش صادرات، با کاهش بورکراسی فرایند بازگشت مالیات بر ارزش افزوده ای که صادرکنندگان پرداخت می کردند و البته معاف از آن هستند با سرعت بیشتری انجام می شود اما باز نیازمند تعامل و همکاری بیشتری در این زمینه هستیم. در بخش تامین منابع دچار مشکل هستیم.

نکته پایانی: خصوصی سازی یا آزادسازی اقتصاد مهم ترین هدفی است که باید برای رسیدن به اقتصاد مولد آن را دنبال کرد. بخش خصوصی در این زمینه نیازمند حمایت بیشتر دولت است نه حمایت بدون حد و حصر رانت گونه، بلکه حمایت واقعی. امیدواریم سال آینده برای فعالان اقتصادی بخش خصوصی و تمام اقتصاد کشور سالی خوب وهمراه با رونق اقتصادی باشد. سالی که در آن معیشت مردم بهبود پیدا کند وعرصه برای فعالیت اقتصادی بیشتر آماده شود.

توضیح: اولویت های اقتصادی در سال 96 کدام است؟ آیا به اولویت های اقتصادی که در سال 95 مطرح شده بود، رسیدیم و به اهداف اقتصادی جامه عمل پوشانده شده است؟ فعالان بخش خصوصی سال 95 را چگونه گذراندند و مهم ترین مواردی که برای حل آن نیازمند تعامل بیشتر دولت و بخش خصوصی هستیم کدام است؟ عباس آرگون در این یادداشت به این سوالات پاسخ داده است.

منبع: منبع سایت خبری اتاق تهران/ عباس آرگون