با وجود این زمانی می‌توان از این کاهش تورم ساخت مسکن ابراز خرسندی کرد و از آن به عنوان فرود تورم در بخش مسکن یاد کرد که تورم نقطه‌‌‌ای ساخت به کمتر از ۲۰‌درصد رسیده باشد. در چنین شرایطی حاشیه سود برای سازندگان بهبود پیدا می‌کند و استمرار این بهبود حاشیه سود در میان و بلند مدت به رونق فعالیت ساخت‌‌‌وساز می‌انجامد.

تورم فروش مسکن (رشد قیمت فروش مسکن) شهر تهران برای فصل بهار 15‌درصد بود؛ همچنین تورم ساخت مسکن (رشد قیمت نهاده‌‌‌های ساخت به استثنای زمین) برای شهر تهران در فصل بهار برابر 22.7‌درصد اعلام شد؛ این در حالی است که تورم قیمت زمین به‌خصوص در شهر تهران بیش از تورم ساخت است. عدم‌همخوانی تورم فروش مسکن و تورم ساخت و زمین باعث شده تا در شرایط کنونی ساخت‌‌‌وساز در کشور فاقد سودآوری باشد و همین موضوع به تضعیف فعالیت ساخت مسکن منجر شود. در چنین شرایطی کاهش مستمر تورم ساخت مسکن، و نزدیک شدن این داده به سطح 20درصدی (حد مطلوب برای اقتصاد کشور) باعث می‌شود تا فعالیت ساخت‌‌‌وساز به تدریج از زیان خارج شود و این موضوع باعث تشویق سرمایه‌‌‌گذاران برای افزایش فعالیت ساخت‌‌‌وساز باشد.

اگرچه در شرایط کنونی غول اصلی ساخت مسکن در شهر تهران و برخی دیگر از کلان‌‌‌شهرها، هزینه تامین زمین است؛ اما ظرف سال‌های قبل شاهد آن بودیم که تورم ساخت (هزینه مصالح ساختمانی) نیز عامل تضعیف‌‌‌کننده بخش ساخت‌‌‌وساز بود. در سال 1399 تورم ساخت مسکن به 76‌درصد نیز رسیده بود؛ در چنین شرایطی اعلام تورم ساخت در کف کانال 20 درصدی داده‌‌‌ای امیدوارکننده برای تولیدکننده و مصرف‌کننده تلقی می‌شود. البته فروکش نهایی تورم مسکن نیازمند رفع چالش قیمت زمین است. تورم نقطه‌‌‌ای به نقطه قیمت مسکن شهر تهران در فصل بهار نسبت به زمستان سال قبل کاهشی 1.1 درصدی داشت. در عین حال در فصل بهار تغییرات شاخص قیمت نهاده‌‌‌های ساختمان شهر تهران در 4 فصل منتهی به فصل جاری نسبت به دوره مشابه سال قبل 32.2‌درصد بود که این رقم در مقایسه با همین داده در فصل قبل (زمستان 1402) برابر 4.9‌درصد کاهش داشت.