در یک ترانشه مستقیم، باید عرض بستر حداقل 200 میلیمتر بیشتر از قطر لوله به منظور فراهم شدن فضای کافی برای تراکم جانبی مواد بستر باشد. 

شرایط پایدار

شرایط پایدار به شرایطی گفته می شود که پس از حفاری، دیواره های ترانشه سخت باقی می مانند و هیچ نشانه ای از ریزش یا فرورفتگی در آنها دیده نمی شود.

در چنین شرایطی، عرض ترانشه توصیه شده در جدول زیر نشان داده شده است:

شرایط ناپایدار

شرایط ناپایدار شرایطی است که در حین یا پس از گودبرداری، دیواره های ترانشه تمایل به فروریختن دارند. در این شرایط، در مناطق باز یا بدون محدودیت، می توان بالای ترانشه را تا رسیدن به پایداری تعریض کرد. سپس یک زیرترانشه باید در کف ترانشه حفر شود تا لوله را مطابق شکل در خود جای دهد. در مناطقی که فضا محدود است، به عنوان مثال در خیابان‌ها، ممکن است لازم باشد که دیواره های ترانشه را با چوب یا سایر پایه‌های مناسب نگه دارید.

عمق ترانشه

حداقل عمق پیشنهادی برای ترانشه با محاسبه بارهای تحمیلی بر روی لوله مانند بارهای ترافیکی و ثابت پیش­بینی شده ، وضعیت زمین و عمق اجرای یخبندان در منطقه اجرای کار و ملاحظات فنی و هیدرولیکی برای نصب لوله تعیین می­شود. برای جلوگیری از آسیب دیدن لوله در هنگام تحمیل بارهای پیش­بینی ­شده، عمق ترانشه باید به اندازه کافی باشد.

حداقل پوشش

ترانشه­ها باید تا عمق مشخص شده برای بستر خاکبرداری شوند، قطر لوله و حداقل پوشش توصیه شده، به علاوه مصالح پرکننده روی لوله ­ها، فاکتورهای موثر در تعیین عمق ترانشه هستند. در جدول زیر توصیه­هایی برای حداقل پوشش ارائه شده است.

حداقل پوشش

الزامات ارائه­ شده فوق برای پوشش، محافظت كافي را براي انواع کلی لوله ­ها فراهم مي­كند. در جایی که استفاده از پوشش­ های کمتر ضروری است، گزینه­ های مختلفی وجود دارد.

1. از مصالح پرکننده گرانولی با کیفیت بالا، به عنوان مثال؛ ماسه خردشده یا مواد پایه برای جاده­ ها استفاده کنید.

2. برای فشار نرمال موردنیاز از لوله ­های با کیفیت بالاتر استفاده کرده  یا ملاحظات دیگری را در نظر بگیرید.

3. ساختارهای اضافی مانند پل را به منظور بارگیری بر روی ترانشه آماده کنید. ممکن است، صفحات فولادی موقتی در مورد بارهای ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد.

بستر سازی

آماده سازی ترانشه

کف ترانشه باید تا حد امکان تراز باشد، خاکریزی اطراف لوله همیشه باید پایدار باشد و حفاظت از لوله را فراهم کند و عاری از هرگونه سنگ و مصالح تیز و گوشه دار باشد. در بستر سازی نباید از خاکی که امکان یخ زدن دارد استفاده نمود.

شرایط مرطوب

در زمین مرطوب، شرایط گل و لای و خیس خاک را می توان با قرار دادن لایه ای از مواد دانه ای سخت، یا با آبگیری ناحیه داخل و اطراف ترانشه، کاهش داد. اگر زمین به قدری مرطوب است که خطر فرونشست و آسیب احتمالی به بخش هایی از خط لوله وجود داشته باشد، این مناطق باید با افزودن مواد پرکننده مناسب یکپارچه شوند. به دلیل سبکی لوله PVC نسبت به سایر لوله ها، باید از مواد چوبی و مواد پرکننده کافی برای جلوگیری از شناورشدن و حرکات ناخواسته آن استفاده شود.

نصب ترانشه

ترانشه باید به اندازه کافی عمیق حفاری شود و عمق بستر مورد نیاز و حداقل پوشش روی لوله در نظر گرفته شود.

سامانه لوله باید با استفاده از طناب، تسمه، تیر چوبی یا با دست در ترانشه قرار داده شود. پرتاب کردن یا انداختن لوله در داخل ترانشه میتواند منجر به آسیب لوله شود. هنگام جابه جایی لوله مخصوصا در هوای سرد مراقب باشید، زیرا مواد مقاومت کمتری در برابر ضربه دارند.

پس از اتصال لوله های PVC با استفاده از چسب حلالی، توصیه می شود که لوله در ترانشه خزانده شود. در زمان خزاندن لوله مواظب باشید هیچ تنش ناخواسته ای به محلهای اتصال پخت نشده، وارد نشود. خزاندن، امکان حرکت‌های گرمایی پیش‌بینی‌شده که در خط لوله تازه کارگذاری‌شده اتفاق خواهد افتاد، را فراهم می‌کند.

خاکریزی اولیه

    لایه خاکریزی اولیه را تا زمانی که تمام محل‌های اتصال به‌صورت چشمی بررسی نشده،  پر نکنید.

هر لایه باید به خوبی دور و زیر خط لوله با استفاده از تامپر طویل که نشان داده شده است، قرار گیرد. به این ترتیب حفره های هوا از زیر لوله حذف می شوند.

   مطمئن شوید که تمام کلوخه ها، قلوه سنگ ها یا سایر خاکروبه ها از خاکریزی حذف شوند.  وسایل کوبش سنگین و تجهیزات غلطکی فقط باید برای محکم کردن خاکریز نهایی استفاده شود.تمامی حفره ها باید با خاک پر شود و این کار تا زمان محکم شدن لوله در محل ادامه یابد.

خاکریزی اولیه در دو قسمت انجام می شود. معمولا ارتفاع قسمت اول خاکریزی اولیه 50 تا 70% قطر لوله است. ارتفاع قسمت دوم خاکریزی اولیه تا ارتفاع 300 میلی متر بالای لوله برای قطرهای تا 300 میلی متر است.

تصاویر A و B در زیر راه‌های غلط و درست کوبیدن خاکریز اولیه را نشان می‌دهند.

مورد A، خاک بیش از حد وجود دارد و میله کوبنده نمی تواند آن را به درستی فشرده کند و فضای خالی زیر لوله ایجاد شده است.

مورد B، پر شدن صحیح یک لایه 100 میلی متری از خاک را نشان می دهد که می تواند فشرده شود تا بستری محکم برای لوله ایجاد کند. اتصالات لوله باید به طور موقت در هنگام قرار دادن لایه خاکریزی اولیه در معرض دید قرار گیرند تا آزمایش های فشار انجام شود. و پس از آزمایش خط، پر کردن نهایی تکمیل شود.

آزمون سامانه

زمانی که سامانه لوله مونتاژ شد و خاکریزی اولیه انجام شد، سامانه باید برای اطمینان از عدم نشتی آزمون شود. اطمینان حاصل کنید که اطراف لوله برای جلوگیری از حرکت حین آزمایش، به اندازه کافی خاکریزی شده باشد. پس از اتمام آزمون، سیستم می‌تواند پوشانده شود.

تکمیل خاک ریزی نهایی

پس از آزمایش هدرولیکی خط لوله، مصالح انتخاب شده برای خاکریزی نهایی باید برای ایجاد حداقل پوشش 300 میلی‌متر، فشرده شود. پر کردن نهایی تا سطح زمین را می توان با دست یا ماشین، با استفاده از خاکی که در ابتدا از حفر ترانشه به دست آمده است، پر کرد. باید مراقب بود که سنگ‌ها و سنگ‌های بزرگ از خاکریزی نهایی حذف شوند.