به گزارش ایران اکونومیست، آقای مهدی بیات‌منش گفت: برات الکترونیکی یک ابزار تامین مالی الکترونیکی است که در آن یک شخص حقیقی یا حقوقی به شخص حقیقی یا حقوقی دیگر دستور پرداخت مبلغ معین بر روی برات را به بستانکار (طلبکار) در موعد معین می‌دهد؛ که بانک مرکزی دستور العمل و نحوه اجرای آن را مشخص کرده است.

او می‌گوید: این برات الکترونکی بیشتر برای شرکت‌های حقوقی که تولیدکننده هستند حائز اهمیت است که در زنجیره تامین مالی از آن استفاده می‌کنند. به طور مثال برای خودروساز‌ها که از فولاد استفاده می‌کنند می‌تواند مفید باشد چرا که خود فولاد زنجیره دارد سنگ آهن، شمس و... و به صورت غیرمستقیم برای ساخت یک خودرو چندین بخش درگیر هستند. حالا این چند شرکت به نقدینگی احتیاج دارند، راهکار مناسب این است که به جای اینکه جداگانه تامین مالی کنند و وام بگیرند، از ابزار برات الکترونیکی استفاده کنن و به جای دریافت وام این برات را که سررسید معینی دارد خرج کنند.

بیات‌منش می‌گوید: از آنجا که این سند الکترونیکی است، صدور آن به شدت هزینه‌ها را کم می‌کند و تامین مالی ارزان‌تری تلقی می‌شود و همچنین دسترسی به آن آسان‌تر است. سفته و برات الکترونیک، هزینه معامله در بورس کالا را نیز کاهش می‌دهد و از سوی دیگر فعالان این بازار انگیزه فعالیت بیشتری پیدا خواهند کرد، چرا که تامین مالی با سرعت بیشتر و درگیری کمتری انجام می‌شود.

او گفت: این برات الکترونیک نقدینگی زنجیره‌های درگیر را کم می‌کند و به تبع در این زنجیره‌ها تورم کاهشی خواهد شد، اما نکته مهم نرخ این برات است.

در جلسه‌ای که هفته گذشته بین وزارت صمت، اقتصاد و بانک مرکزی برگزار شد استفاده از برات الکترونیکی در معاملات بورس کالا به میزان ۱۰۰ هزار میلیارد تومان تا پایان امسال، هدفگذاری شده است.