سرویس ترجمه انجمن لوله و اتصالات پی وی سی: یک مهندس مجارستانی تجهیزاتی را برای کاهش مخلوط ضایعات پلیمری از طریق پیرولیز و تبدیل به سوخت  تولید کرده است. این کارخانجات به صورت تجاری تولید می کنند.

کارخانه می تواند از هر غلظت PVC حتی تا 100درصد استفاده کند. آنها یک تکنولوژی فرایندی برای تخریب حرارتی ضایعات پلاستیک ها شامل PVC و سایر پلاستیک ها با محتوای هالوژن دارند. علاوه براین آنها ادعا می کنند که تولید انرژی با یک روش کاملا سازگار با محیط زیست از پردازش ضایعات PVC و سایر مواد پلاستیکی است.

این کارخانه می تواند PVC غیر قابل بازیافت و سایر ضایعات مخلوط و آلوده با محتوای بالای هالوژن(0-56 درصد) استفاده کند و دیزل با ارزش معادل سوخت را تولید کند که جهت ذخیره آسان است. این تکنولوژی ترکیبی نوآورانه از فرایندهای صنعتی شناخته شده است  و براساس طراحی کارآمد است.

ملاحظات مدیریت پسماند امکان بازیابی انرژی دراز مدت از مقدار بالای انرژی ضایعات مخلوط را می دهد. یکی از محصولات جانبی این تکنولوژی (سوخت) می تواند در موتورهای دیزلی تجاری و ژنراتورهای برق استفاده شود.

 ورودی محصول این کارخانه جریان ضایعات ( مخلوط مشتقات PE، PP، PVC، PS، ABS و PET) است.که برخی از آنها به عنوان غیر قابل بازیافت در نظر گرفته شده و در کارخانه های سوزاندن ضایعات با فیلترهای گران قیمت  مانند جاذب های دی اکسین و HCL سوزانده می شوند.

 در این روش دو مرحله ای  در راکتور هالوژن زدایی، گاز هیدروکلراید از ضایعات پلاستیکی اضافه شده حذف می شود. بقیه مواد در راکتور دپلیمریزاسیون جداگانه ای که دما حداقل به 480C می رسد اما زیر 600C نگه داشته می شود، یک مخلوط گاز هیدروکربنی تولید می شود. جریان بخار گازی هیدروکربن متراکم شده و به بخش های نفتی جدا می شود.

 محصولات جانبی :

گاز( ارزش حرارتی بالا) انرژی را برای فرایند فراهم می کند.

بنزین: نقطه جوش تا 130 درجه سانتی گراد

نفت دیزلی: دامنه جوش 120 تا 220 درجه سانتی گراد

هیدروکربن ها

نفت گرمایشی( محدوده جوش تا 250 درجه سانتی گراد)

این تکنولوژی سوخت های جایگزین را که CO2 خالص هستند تولید می کنند. با توجه به طراحی مدولار، قابلیت جابه جایی 500 تن در سال درکارخانه آزمایشی در فرایند تخریب (MTDP) می تواند به 2000 تن در سال  گسترش یابد که با توجه به افزایش تولید ضایعات و نیازهای ویژه انرژی می باشد. یک نوآوری کلیدی در این کارخانه این است که هیچ زباله خطرناکی تولید نمی شود.

مواد افزودنی مخلوط پلیمری در کربن بلک باقی می ماند به جز کلر، DOC و Sb2o3  و باقی مانده تخریب مانند ترفتالیک اسید که با بازگشت به کارخانه پلیمر بازیافت می شود.