1-. افزودنی‌های اصلاح‌شده با پوشش سطحی (Surface-Treated Additives)

استفاده از افزودنی‌هایی با پوشش نانو یا سیلان می‌تواند از تمایل آن‌ها به چسبیدن به دیواره‌های سیلندر یا قالب بکاهد. این تکنولوژی در تثبیت‌کننده‌ها، روان‌کننده‌ها و پیگمنت‌ها به‌خوبی کاربرد دارد.

2-. روان‌سازهای سازگار (Compatible Lubricants)

روان‌سازهای داخلی و خارجی با ترکیب بهینه‌شده به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که با ماتریس پلیمری بهتر امتزاج یافته و مهاجرت کمتری به سطح فلز داشته باشند. روان‌سازهای استری یا مبتنی بر پلی‌گلایکول نمونه‌هایی از آن‌ها هستند.

3-. پوشش‌دهی سطح مارپیچ و سیلندر با پوشش‌های ضدچسبندگی (Non-Stick Coatings)

استفاده از پوشش‌هایی مانند تفلون، DLC (Diamond-Like Carbon) یا سرامیکی بر روی مارپیچ و سیلندر باعث کاهش چسبندگی افزودنی‌ها به سطح می‌شود.

4-. کنترل دقیق دما در زون‌های اکسترودر

استفاده از سنسورهای دقیق دمایی و سیستم‌های کنترل PID باعث می‌شود که افزودنی‌ها در دماهای بحرانی تجزیه نشوند و پایداری حرارتی بهبود یابد. این موضوع به‌ویژه برای تثبیت‌کننده‌های حرارتی اهمیت دارد.

5-. فناوری پلاسما یا اولتراسونیک در خط تولید

برخی از شرکت‌ها از فناوری پلاسما برای اصلاح سطح مواد پلیمری و افزودنی‌ها استفاده می‌کنند تا از مهاجرت و رسوب آن‌ها جلوگیری شود. همچنین، تکنولوژی‌های اولتراسونیک در قسمت تغذیه یا مابین زون‌ها برای ممانعت از تجمع افزودنی‌ها کاربرد یافته‌اند.

6-. طراحی نوین مارپیچ با پروفیل جریان بهینه

مارپیچ‌هایی با هندسه نوین (مانند مارپیچ‌های کم فشار یا طراحی‌های خاص انتقالی) می‌توانند موجب کاهش منطقه‌های "راکد" و جریان‌های گردابی شوند که محل تجمع و رسوب مواد هستند.

7-. افزایش سازگاری افزودنی‌ها با ماتریس پلیمری با استفاده از کوپلیمرها یا حامل‌های جدید

استفاده از مستربچ‌های مهندسی‌شده یا کوپلیمرهایی که افزودنی‌ها را احاطه کرده و سبب کاهش مهاجرت آن‌ها به دیواره اکسترودر می‌شود.

8-. نرم‌افزارهای شبیه‌سازی دینامیک سیالات (CFD) در طراحی فرآیند

مدلسازی دقیق حرکت مواد با استفاده از شبیه‌سازی کامپیوتری )مانند ANSYS Polyflow یا Moldex3D )به بهینه‌سازی شرایط فرآیند برای کاهش رسوب کمک می‌کند.